злокобен прид.

злокобен (прид.)

Во огромната челуст на тишината невратно се губеа притаени пцости, злокобно тропање на некакво железо, неразбирлив шепот и сѐ што не се слушаше, и сето она што сивите луѓе, го носеа под грло, зашто 'рбетникот на големиот организам на колоната беше скршен.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Додека го слушаше `рзнувањето на коњот, во неговото грло злокобно завиваше жед, чепоресто пуштајќи по телото суви и горки жилички.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Најпосле беше стасан и тој од својата чиниш само во злокобностите вистинска изгубеност, и сега си го чекаше своето.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Прашина, како злокобен призрак лебдеше наоколу, и тука, непосредно кај нас.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Тој збор злокобно ми се сви во душата, а сопатниците не сакав да ги потпрашувам, иако тие минувале повеќепати по овој планински превој.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
И макар што ништо од сѐ што се раскажува за него не излегува надвор од природниот начин на живеење на птиците грабливки, сѐ е претерано зголемено, грозно и злокобно.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
„Власт - тој или ние“, со тежок, злокобен глас рече Марко Проказник.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Уште пред да може да им се најде некакво поголемо значење на нејзините врели и недоречени написи (секако под псевдоним) во весниците Дрошак и Про Армениа, некако во времето ерменско- македонскиот митинг во Париз, во 1904, или порано, Рубина Фаин сѐ почесто сонува црвени пожари и виорења на пламени знамиња над кои, сличен на легендарниот громовник стои таткото на ерменското револуционерно движење, Кристапор Микелјан, жолт, расторбешен, куц и брадест, сличен и на праматар и на изгладнет филозоф, човек во чии очи можела да се прочита болката на сите испозаклани Ерменци од преострите сабји благословени од самиот султан, од неговите суви усни без насмевка и затворени во венец на побелена брада, света и злокобна како за него.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Изморен од толкуте настани што го напаѓале во последно време со клунови на злокобни и крајно безмилосни птици одмаздници за нечие туѓо зло, на попот сè потешко му паѓала суровоста на човештвото што сега, еве, се претставувало преку лесновските жени.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Како да бил црна и злокобна птица со крвав клун. Се кревале, раснеле врз темелот на својот гнев.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Имам две маски на гаврани. - Злокобни птици. - Не, овие се безопасни. Со поспани очи и жолти клунови со врвена бемка.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Тоа е за нас сеуште неразбирлив и непрепознатлив свет, со некаква злокобна искривеност, на која што жестоко ѝ се спротивставуваат нашите ментални правоаголни координати, научени на линеарниот бескрај на критиката и историјата.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
- Енигматичното, на прв поглед, прашање, зошто во втората етапа на Хичкок преовладува женската нота, се разјаснува ако се помести во соодветен контекст: вистинскиот слом на протестантската етика ја афирмира жената како активна индивидуа (што во литературата и на филмот во четириесеттите години произведе низа од типизирани ликови: „успешна деловна жена”, good bad girl, злокобната femme fatale и т.н.) - уште повеќе е показател на фактот, во колкава мера автономниот индивидуум на протестантската етика бил ексклузивно машки. 38 Margina #21 [1995] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Или: „Напуштајќи ја куќата и свртувајќи во Евклид Авенијата тоа утро, тој се смрзна од злокобното претчувство.“
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Во овој контекст евидентно е дека партискиот апарат со најголем буџет за телевизиска кампања и маркетиншки способности за концентрирање на најтелегеничните, најповршните, најнакитените, злокобни теми (абортус, дроги, ветувања за лојалност, училишни теми, ослободувања од царини и шовинистички воинствен национализам), ќе се вивне во пировата победа со добивање на 25-процентното „мнозинство“. Margina #32-33 [1996] | okno.mk 53
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Ме јуначеше дека сепак можеби ќе им помогнам на заробените момчаци да се ослободат од Мортенија, за која не знаев што е, човечко суштество или злокобна мисла.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
3. Нерамна игра Триаголниците поаѓаат од ист центар квадратот го ништат, правиот злокобен агол еве ја шестката – превртливиот и бескрајно лажлив круг со кука со јаречки рог на врвот наполу слепи, наполу видовити прстите кратат очите врзуваат но, ја преминат ли/ кревката мрежичка на видливото заборават ли на Играта, Домине ќе гргнат невидливите нумери сефироти, корени и децимали деливи и неделиви ќе го скршат јајцето под конец бележитото ќе го издвојат и неверното фикцијата од тристашеесетишест степени ќе ја расцепат на две-три-четири ќе добијат полутки опозиции, ѕвезда до ѕвезда квадрат во квадрат – круг магија, вавилонска перла ниска по ниска алка по алка, ала – слобода.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Изненадени пред влезот на Стоби: Порта Хераклеа Западни гробишта подземните животни вознемирени птиците бегаат злокобна фуга Градскиот саат објавува идна реставрација конзервација културно богатство сувенири Прашање: Зошто статуите се тажни и ранети а улиците и базиликите празни и пусти како мене?
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Ретко кој се обидуваше, затскриен во некоја дефетистичка барикада, во исчекување да мине злокобниот, судбински бран на историјата, да си ја покаже главата во новото време.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Иако Рози чувствуваше голема огорченост при претпоставката дека тоа може да е шега на Френк, поради што му се лутеше, сега, соочувајќи се со вистинска змија, невидлива и која бесшумно и злокобно, се движи тука наоколу, таа од сѐ срце посака тоа да било шега.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Повеќе