зимоска (прил.)
Во неа ми мина векот, - рече, а потоа се сврте кон Денко, во чии очи насети чудење и рој прашања, па му објасни: - Можеби не знаеш, немале време да ти кажат, ама зимоска си ја запалив колибата, јас старо аро, изветреано. Пламна, милата, како ќибритче.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
- Зимоска волците го растргнаа Караман, знаеш, и сега сме само со едно куче.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
„Ете, тие се злото на царштината и тие ќе ја урнат, а не овие домаќини луѓе што се креваат да си ги заштитат своите имоти и животи", — си заклучи тој и си отиде во Битола да му рапортира на својот бимбашија, а преку него и на самиот Бахтијара дека во неговото село зимоска убаво поминал без да имало причини за зулуми правење.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Ете одамна не дошол. Прашај го кај беше зимоска ич шо не се објави.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Лели ќе ме земиш со тебе? Како ми велеше зимоска? Сети се само колку убаво си а поминаме ваа зима!
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Лишките немаат врска со оваа работа, вели налутено Максим и во истиот миг се прекорува себеси што откако се заветува зимоска дека еднаш ќе го отепа кобникот од Камен, а не го стори тоа, не се стори ниет ни да се сети на него, а еве сега на друго си помислува, поправо зад друга помисла се затскрива: и да го отепаше, и да разгласеше дека е бувот отепан, луѓево пак ќе веруваа дека тие, лишките, им ја донесле оваа несреќа, а не тој, Лазор Перуноски, во час на пијанство.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
- Богами, не ја даваме- рече Петре. – Неа и зимоска и сега маката ја има натерано да дојде кај нас.
„Крстот камбаната знамето“
од Мето Јовановски
(1990)
Како што зимоска срната се засолни овде во манастирон од глад или потера од волк или нешто друго, таа така и сега е дојдена од мака.
„Крстот камбаната знамето“
од Мето Јовановски
(1990)
- Ама затоа ти водиш во „бутање” – се смееше татко ми. – Паметиш лани, кога овде, во Маврово, повраќаше од што се прејаде? – А ти Огне, паметиш кога зимоска, од седум дена, од пуста мрза само еднаш отиде на скијање?
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Потоа продолжи: „Дали не им ја украдоа водата од Дарван, не им се удри ли зимоска малкуто тутун што го откупи Монополот на трета класа, не плаќале ли маказарчани и другите жители во оваа кааза во времето на Никола Поцо, како што пишува и во царскиот ферман, повеќе данок отколку што треба?
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Ќе дојде друг пат. Зимоска, на пролет, другото лето... Неговата работа бараше неограничено време.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Вреди да се оди наспроти ветерот, а инаку зимоска како ќе се грее.
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
