здодевен (прид.)
Се меневме. Неделните излети ги заборавивме, а ти не гледаше дека градот ме оковува во прав и чемер. И здодевност.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
„Се шегуваш ли? “ праша. „Те мачи ли здодевност?“
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Ќе беше позабавно, времето не ќе се развлекуваше, или да се занимавам со друго во оваа здодевност? Со што друго? се праша.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Повторив затоа што ушните длапки ми беа полни со неговото ситно, крцкаво кикотење. Колку од здодевност, толку и од мрза.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
- „Било едно дете...“ Дедо Спасе гледа дека не ќе може да се одбрани од здодевното внуче па почна: - Било едно дете, лошо дете и се викало Васко.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Така и сега, наместо за чудесни пролетни трепети, треба да ви раскажам за едно старо, никакво палто. За палтото на мојот пријател Павле. Прозаична, здодевна работа!
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
„Библиски потоп“, рече старчето. „Ќе остане само она што е во Нојовиот ковчег.“ Стануваше здодевно.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Само дождот е здодевен. Никако да запре. Со денови врне.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Отец Симеон беше сигурен дека е повисок од Мирона за неколку пршлени во `рбетот. Се спријатели со браќата Крловец од здодевност.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Во тој неделен ден го тргна од тежок, опоен сон некаква улична расправија. Беше запарно и здодевно. Воздухот просто се лепеше за душник.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Здодевно му е веќе на Арсо да седи овде. Стига мајко по мене си трчала.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Здодевноста кај Арсо се претворуваше во револтираност. Нешто во него се бунтуваше.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Тромо се влечкаат затворениците - излегуваат и влегуваат, и бараат шегаџии и веселници во другите кауши, да ја убијат здодевноста и тоа неподносливо вгледување во себе.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
А на Зоки му е здодевно тоа молчење. Сака да го зазборува.
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
Но кога ќе ми беше здодевно да цртам и да ја ггрелистувам сликовницата, ќе седнев на столчето и ќе разговарав со кучето Роско.
„Сенката на Карамба Барамба“
од Славко Јаневски
(1967)
А Рибата рече: - Здодевно е постојано да си во вода!
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
- Штурчо! Штурчо! - викаа помладите мравки и мравови, на кои веќе им стануваше здодевно долгото седење во затворениот мравјалник.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Шишман си го триеше вратот. Потоа му беше здодевно и се загледа во тенџерето пред себе.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
ДИМИТРИЈА: Ако за нас е здодевно. Здодевно! Не можеш да спиеш! Големо чудо.
„Диво месо“
од Горан Стефановски
(1979)
Не знае дека сме си смртно здодевни.
„Диво месо“
од Горан Стефановски
(1979)
