збогум (прил.)
СЛУГАТА: Ќе си најдеш некој скриен на таваните. Ги има и такви! Збогум, Вето!
„Духот на слободата“
од Војдан Чернодрински
(1909)
МАНОИЛ: Јас сум должен да заминам, а ти ќе останеш во оваа куќа сѐ додека јас сум жив! (Тргнува кон вратата) Збогум!
„Духот на слободата“
од Војдан Чернодрински
(1909)
Чекај, чедо, не брзај, земи збогум со сестра ти, таа нема да дојде со нас, не чини да ја затвораме куќава сама.
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
ИЛИЈА: (зема збогум со Антица и сака да ја бакне, кон баба Анча).
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
И брзо, неповрзано и нејасно ги заплетка зборовите прскајќи нѐ со ситни капки: - Сум ја чувала, и сум ја гледала, и сум ја ранела осумнаесет години, проклета да е, и сум бдеела ангелски над неа, а таа - ни благослов да побара од мене, се фатила кучката со некој пијаница, и ајде без збогум, како да нема мајка, а јас овде од грижи се сушам, не зела ништо топло со себе, може да настине, чедо мајкино, тој не ќе ја чува, пак мајка ќе побара, а јас...
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Си зеде збогум од „добриот дедо Стале" и, потпирајќи се на стапот, околу мракот си дојде дома.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Со тоа си земаа збогум со свети Димитрија и го молеа да им ги прости гревовите што ги направиле за оваа и друга година, што газиле околу манастирот, што јале и збореле можеби понекој непристоен збор во негово невидливо присуство.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Карабуклијата и Петко ги наполнија лулињата; оној, селскиот гостин, стана, си зеде збогум — „седите со здравје" и двајцата пријатели останаа сами.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
„Момченцето е добро. Со новата играчка го заборави памучниот кловн. Збогум. Не грижи се.“ Потпис -„Марија“ (број 1).
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
А јас него го удавив како мртов зашто твојот нож беше челичното „збогум“.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
„Збогум“. Збогум, повтори во себе. неговите прсти уште еднаш го допреа млакото грло на шишето.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Не сакав да живеам во него уште еднаш и (не знаејќи дека мојот старец ќе живее во мене повторно, сеедно кога и каде) не ти реков ни збогум.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Буките шумолеа и како да му велеа: збогум Јакиме...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
„Сторете така. Речете му збогум и вратете се да ми кажувате за пророкот.“
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Пред да рипне низ прозорецот во невеселата трева, се сети: „Речете му на вашиот млад колега дека брзо ќе му го вратам долгот. Со камата. Збогум.“
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
- Збогум, другари и среќно! Пишете ми!
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Војниците тргнаа кон тој дел и ... збогум!
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Збогум Карамба-Барамба, и биди весел. - Збогум и пиши ми, - ми ја подаде својата рака Карамба-Барамба.
„Сенката на Карамба Барамба“
од Славко Јаневски
(1967)
Господине, збогум. Жалам ако со нешто ве навредив.
„Го сакате ли Дебиси“
од Лазо Наумовски
(1973)
— Е збогум за последно видување, пријатели, и браќа.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
