зајак (м.)
Ги плашеше како што зајак се плаши, кој бива гонет од изгладнет орел . . .
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
И сја криех во градина, зад макови китки, ил' под ружи г'столисти тулех сја как зајац.
„Крвава кошула“
од Рајко Жинзифов
(1870)
АРСО: Уште борч... (Пак станува, гледа.) Ќе ја свршиме, не е лозјето зајак да избега... (Се слушаат свирки од далеку.)
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Ни пет ни шест, Јован ја нарами кремењарката со која одеше зиме по зајци и — испадна комита!
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
- А, вистина, на жена ти Златанка што ѝ рече утринава, кога ја остави топлата постела? Дека ќе одиш на зајаци, нели? Гласот долго му беше потсмешлив.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Раскажуваше како со своите другари фатил зимото жив зајак.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Јасно беше. „На зајак. Избега“, се сети. Да, јасно беше.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Во тоа свое бегање, волчицата не го забележа зајакот што ѝ го пресече патот.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Гласот беше тврд и предивикувачки и можеше во тој час да се разлее во широка смеа - „Јас, на зајак. Избега.“
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Затоа беговите не се жалеа кога умираа половината од децата. – Добар сој е нашата раја – многупати си велеа некои од нив. – Нема да останеме без работници дури вака се котат како зајаци...
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Сите знаат дека зајакот е страшлива ѕверка.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Како питом зајак, помисли Отец Симеон. Како питом зајак, донесен овде за опити.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
А рисот веќе го имаше понесено во устата неговиот зајак и сега се оддалечуваше со својот поган крадешки чекор.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Беше зајак, тоа можеше уште веднаш да се види.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Зајакот остана неподвижен. Се чувствуваше како во тој миг да скинал некој единствен и прекрасен цвет од таа ноќ; од тоа дури и раката му потреперуваше.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
- Бистри извори, јаготки, малинки, диви свињи, зајаци, лисици, мечки, па дури и диви петли и кокошки.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
И имаш зајак и елен. А јас немам ништо. Дури ни маченце.
„Сенката на Карамба Барамба“
од Славко Јаневски
(1967)
Зајакот одмагли нагоре и се изгуби низ коријата.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Роско замавта со опашот божем ме разбра, а јас пак му реков: - А ако не го спобркаш зајакот, ти си обично куче.
„Сенката на Карамба Барамба“
од Славко Јаневски
(1967)
- Зајак со шапка, - рече. - И елен со чизма.
„Сенката на Карамба Барамба“
од Славко Јаневски
(1967)
