зајак (м.)
Ги плашеше како што зајак се плаши, кој бива гонет од изгладнет орел . . .
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
И сја криех во градина, зад макови китки, ил' под ружи г'столисти тулех сја как зајац.
„Крвава кошула“
од Рајко Жинзифов
(1870)
АРСО: Уште борч... (Пак станува, гледа.) Ќе ја свршиме, не е лозјето зајак да избега... (Се слушаат свирки од далеку.)
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Ни пет ни шест, Јован ја нарами кремењарката со која одеше зиме по зајци и — испадна комита!
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Во тоа свое бегање, волчицата не го забележа зајакот што ѝ го пресече патот.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Раскажуваше како со своите другари фатил зимото жив зајак.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Гласот беше тврд и предивикувачки и можеше во тој час да се разлее во широка смеа - „Јас, на зајак. Избега.“
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Јасно беше. „На зајак. Избега“, се сети. Да, јасно беше.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
- А, вистина, на жена ти Златанка што ѝ рече утринава, кога ја остави топлата постела? Дека ќе одиш на зајаци, нели? Гласот долго му беше потсмешлив.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Затоа беговите не се жалеа кога умираа половината од децата. – Добар сој е нашата раја – многупати си велеа некои од нив. – Нема да останеме без работници дури вака се котат како зајаци...
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Сите знаат дека зајакот е страшлива ѕверка.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Како питом зајак, помисли Отец Симеон. Како питом зајак, донесен овде за опити.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
А рисот веќе го имаше понесено во устата неговиот зајак и сега се оддалечуваше со својот поган крадешки чекор.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Зајакот остана неподвижен. Се чувствуваше како во тој миг да скинал некој единствен и прекрасен цвет од таа ноќ; од тоа дури и раката му потреперуваше.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Беше зајак, тоа можеше уште веднаш да се види.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
- Бистри извори, јаготки, малинки, диви свињи, зајаци, лисици, мечки, па дури и диви петли и кокошки.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
- Зајак со шапка, - рече. - И елен со чизма.
„Сенката на Карамба Барамба“
од Славко Јаневски
(1967)
Зајакот одмагли нагоре и се изгуби низ коријата.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
И имаш зајак и елен. А јас немам ништо. Дури ни маченце.
„Сенката на Карамба Барамба“
од Славко Јаневски
(1967)
Роско замавта со опашот божем ме разбра, а јас пак му реков: - А ако не го спобркаш зајакот, ти си обично куче.
„Сенката на Карамба Барамба“
од Славко Јаневски
(1967)
