зашара (св.)
По тоа влезе, зашара со батеријата наоколу и во еден момент кога светлината го закачи малку, Мече за миг му го виде лицето: под убава светла коса, сега извиткана во кадри, го гледаше по малку горделиво лице, посипан со сиви дамки.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Наизлегуваа на чистината, шест издолжени црнки, зашарија неспокојно по таа искричава белина, задушкаа во сите нејзини катчиња, одминувајќи лесно, како да се слизгаат по неа, а за сето време доаѓајќи сѐ поблиску до неговиот прозорец.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Сурото старче нешто рече. Видливо изненаден, Сандре Самарија се прекрсти, Арсо Арнаутче се наведна и зашара по земјата круг со врвот на показалецот.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Тој зашари со очите да покаже на тие што седеа тука.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
