зафатен (прид.)
137. Ете зошто, прашањето кое наречје треба да биде општ литературен јазик за Македонците и Бугарите, ако првите и за напред ќе се викаат Бугари, коешто прашање сега не се поставува на дневен ред, зашто умовите на сите Македонци сега им се зафатени со револуционерното движење, еден ден неминовно и без други причини ќе поведе кон едно расцепување меѓу Бугарија и Македонија, со создавањето од страна на последнава свој литературен јазик.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Така христијанството и писменоста кај нас Македонците се имаат зафатено најрано од сите словенски народи.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Затоа обединувањето беше зафатено врз почвата на тоа што Македонците се викаа Бугари.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Беше зафатен со мисли како да се избегне оваа опасност што се испречи пред нивниот пат.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Тој отпрво, зафатен со работа, не го забележа, но кога го виде зачудено ги покрена окалките: – О-хо, нашиот водоносец! – извика командантот весело, бришејќи си го со чисто бело шамиче замаглените стакла на окалките. – Каква чест! Седни.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Вакви особености не можев да забележам кај мене секако затоа што бев зафатен со другите и премалку се контролирав, кај Димка, едноставното и глупаво момче и кај полугладниот, издрпан студент, апсен на првиот ден Велигден, кому зад грб му се потсмеваше дебелата жена на инспекторот, покриена со голема сламена шапка и слична на отровна печурка.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Бидејќи клупите беа зафатени, требаше Крсте да седне во една со Нешка, но даскалот не беше уште „современ“ да кладе машко и женско во една клупа и тоа јабанџии, ами го скорна брата ѝ на Нешка, Стојана, го кладе таму Крстета, а Стојана го намести во првата до Нешка.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Поп Петко фати аргати да се собере бериќетот од Биновите ниви и Крле беше зафатен како сите деца за првпат во својот живот.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Сега не знам зошто одбивав да излегуваме ноќе - заради својата зафатеност или заради сјајот во твоите очи?
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Бев зафатен; ја следев својата сенка, тој проклет дух, што се влечеше по разједената калдрма, упорно, пред мене и зад мене.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Мораше долго да чека, бидејќи отиде кај Султанот имаше официјални приеми, па и Великиот везир беше речиси зафатен со нив.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Браќата преку ден беа зафатени со некаква работа, преку ноќ љубовницата им ги цедеше соковите и ги изморуваше оставајќи ги секогаш да `рчат и да се разбудуваат жедни и стуткани под своето ќебе...
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Ние со масовност сме зафатени и затоа не ја сфаќаме болката на тој Август Рицман.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Но и двете раце на Арсо му се зафатени со некакви пакетчиња и цвеќиња и тој само, среќно збунет, си ја ниша главата.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
На балконите од повисоките згради висеа како гроздови сеирџии и во темните рамки од прозорците се лулаа подадени глави, зафатени од спојот на непреодлива љубопитност.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
И колку повеќе се вгледуваше во черепите што се клештеа заплеткани меѓу ребра и (рбети, зафатени од мувла, сѐ повеќе се убедуваше дека Долгиот има право.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
А по некое време, кога беа веќе зафатени во еден голем град и откако работеа доста за да можат да сетат што значи да се кажува копанката со вар и песок горе; на високото скеле на една раменица, откога можеа да сетат што значи и сѐ друго тука, старците често пати знаеја во слободните денови, или онака, делник ден, кога немаа што да прават во градилиштето, да ги пуштат сите нив да прошетаат по улиците на тој град, да го видат, да го рашетаат градот.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Бил отсекогаш еден човек, којшто си бил достатен на самиот себе, и кој ниеднаш не бил свикнат да бара од другите нешто повеќе, освен да бидат некаде тука, крај него, секој за себе зафатени во своите грижи, многу често други и незабележувани од него, а тој ниеднаш немал потреба да ги побара, или пак да помисли на себе си вака, како сега: Сам...
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
По пукотот се разнесе силно лелекање и викот, како и постојано пукање на камионот, кој пламна зафатен од пламења.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Рацете се зафатени со пушките извиткани во вреќи и не можат да нѐ одбранат од него.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
