затворен (прид.)
Пред свадбата девојките, затворени ко пилци, сред мечтите се носат рој. Нив бог ги гледа.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Но на таа теорија ѝ беше затворен влезот во Македонија, како и во сите тие средини од каде што излегуваа пропагандистите.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
ПАНДЕ: Што ќе купи, дуќаните затворени. Ти заборави дека денеска е недела?
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Како што ти пишувам, таа е затворена и со никого не ѝ позволуваат да се види и зборува.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Сите врвти затворени Пенџерите отворени.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Во дното мала приземна куќичка, соѕидана од камен и покриена со камени плочи со напред врата и мал прозорец затворен со капак.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Ако ви се случило некогаш да сте избегале од дома и првата ноќ да ве затече сред опустени бавчи, каде што шумот на ветерот ви се причинува како сподавен викот од многу гласови, ќе разберете зашто на Мечета – така се викаше тој – сега му тупка срцето како на врапче затворено в клетка.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Сите врати беа затворени и сите прозорци затемнети.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Лежев со затворени очи и со страв го наслушнував крцкањето на зглобот.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Жолтата куќа на мрднатата вдовица, домот во кој живееше емигрантот, беше молчелива и затворена и оживуваше во мојата фантазија чудни и таинствени слики.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Толку повеќе што Ѓурлуковци го оставија на цедило и се извлечкаа навреме дури каналите не беа затворени.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Судна мака сиромаси видоа додека влегоа кај неа и ја кандисаа, Кога тргааа да одат во земникот кај неа, ја најдоа вратата затворена, како преѓеска портата.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Момците го однесоа Бошка во една од одаите на неговиот конак и го оставија таму затворен заедно со неговиот претсмртен страв.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Сега знаеше. Тоа не беше страв од осаменост и од затворен простор.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Земјата е без здив. Ветрот е дух затворен во глинен сад и фрлен на песочно дно.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Во овој темен круг со хоризонтот затворен во густиот грб на боровите мансарда сум на една починка Од ноктите ќе исцицам трошка храброст да ја поделам есенва.
„Дождови“
од Матеја Матевски
(1956)
Зашто беше сам во таа ноќ, затворен во мрак, слеп за утрешниот ден.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Вратата ширум се отвори. Во месечевиот поток влезе тој - висок, жилав, како школка затворена во себе. Ми се претстави.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Сѐ е затворено. Опчинет за звуците сум виснал.
„Дождови“
од Матеја Матевски
(1956)
Момченцето имаше опит со мене. Смеата му помина во грч, во олцкање низ затворена уста.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
