застуди (св.)
Годинава, во првите септемвриски денови, необично застуде.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Кога ветерот го зафати и него, кога му застуде и тој тргна кон дома. Во дворот се сретна со Профима.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Се печеа на сонцето во жешко време, се пикаа еден во друг кога ќе застудеше навечер, се покриваа со ќебиња и мутафи кога ќе заврнеше дожд и стануваа жива вода; кога ќе заплускаа громови крај нив, се крстеа и го молеа бога да ги одминат; дење ловеа риби, ги следеа со очи облаците кои се згуснуваа и разретчуваа, го гледаа нивното престорување во некакви чудовишта и нагаѓаа ќе има ли дожд или не; го гледаа сонцето кое час се заплеткуваше во облаците, час подизлегуваше за да светне и да покаже дека е тука; ноќе пред за заспијат гледаа во ѕвездите, кои како што одминуваше ноќта, сѐ повеќе се намножуваа и стануваа поголеми и како да се спуштаа надолу; ја гледаа месечината која секоја ноќ се тенчеше и го изоструваше својот светол срп триејќи се од облаците; го слушаа секој шум на водата што во ноќната тишина јасно се разносуваше час потивок, чад посилен и по него дознаваа дали езерото ќе се вознемири или не.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
„Чудно дишеш. Поткашлуваш“, возвраќа другиот човек. Правилно одговарам: „Можеби малку застуде.“
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Му застуде и гледајќи дека има уште час два спиење, легна покрај Гита и се обиде да заспие.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
