засекогаш (прил.)
За нив остана зад него неговото пепелиште, еднаш засекогаш крстено заборав.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Тесногрлата цевка зина кон капетанот, темна, злокоба, и тоа го стори како еднаш засекогаш да сторува.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Жените, децата и старите, тие што не можеа да одат на печалба, стоеја наоколу како скаменети, без да прозборат збор и секој гледаше, го впиваше погледот во својот скап човек, кој, по малку време, ќе ги остави, можеби, засекогаш!
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Тие подготовки треба да останат засекогаш тајна по цена на нашите и Вашиот живот.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Не успее ли - свршено е со Луков, засекогаш.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Тој се срамнуваше со скршено од првиот истрел оружје, оставено засекогаш неупотребливо и мртво.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Овде Глигор и Арсо го чекаат бесилото, а за Џемал-ага овде е спас и живот, темна среќа на човек што својата среќа ја промашил и ја загубил засекогаш меѓу слободните луѓе.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Има да се знае, и тоа еднаш засекогаш: кога Зоки се бања... то ест, кога мора да се бања, ќе се бања... то ест мора да се бања сѐ околу него. И точка.
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
Сите негови патувања одамна беа испатувани, татнежот на неговите тркала беше замрзнат засекогаш.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Избирај: или засекогаш остануваш со волшебни раце или засекогаш ја губиш волшебната моќ - рече старецот.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Тој мирис на сеното, тие звуци што навечер никнуваа наоколу, во самата плевна, во буковата корија, во папратот зад плевната, тие ѕвезди што се гледаа низ отворот на вратата, тој чуден опивлив ноќен планински воздух што го дишеше и му се насладуваше и ти се чини дека сѐ е вечно, нема почеток и нема да има крај, и ти се живее и ти се постои и би сакал да бидеш насекаде, со сешто, засекогаш...
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Бојан само можеше да претпоставува, а вистината, знаеше, ќе остане непозната засекогаш.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
По неколку дена кога седнавме да појадуваме Ели праша: - Тета Вера засекогаш ќе биде наша?
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Мајко, зарем на таков начин ќе си одиш од нас засекогаш, без да те видиме...
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
А со тоа кон човекот што сте го поздравиле, а тој не ви отпоздравил, веќе засекогаш сте го измениле својот однос.
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
Тогаш, на Акиноските не им преостана ништо друго туку да се преселат, засекогаш, на Имотот.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
И го потомани некаде засекогаш писмото Благунино.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Кога Крсте Јанчески, војводата, го потамани писмото Благунино, тој не ни помисли дека заедно со него засекогаш ги потаманува и Благуна и Видана нејзин. Не беше глуп па да мисли така.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Нив ги нема! Засекогаш! - А кога тоа? – прашуваат во ист глас дедото и помладото внуче.
„Или“
од Александар Прокопиев
(1987)
Дел од неговата душа засекогаш умира на непозната почва.“
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
