заседа (ж.)
Првиот план им беше овој: да му направат на Мартина заседа и, кога ќе го фатат да го претепаат.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
-Не сум будала, - рече. – Ја ако ми имаше наместено заседа!
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Не, шумеше крвта. Се лажеш. Јас без темнина во тебе. Се притајував, демнев од заседа.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Не сакам сега уште еднаш лагата да ме пречека од заседа.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Не отиде далеку. Овчарите го знаеја тоа и се приготвија да ѝ постават заседа недалеку од трлата.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Заседата на ноќта го улови неочекуваното, го стисна в стапица, изгубен и недооформен за судрување го покри со влага, сам пред смрт, без сведоци, во таа ноќ кога сите оџаци кобно згрчени над него како зли богови, како птици што ја чекаат својата жртва.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Не стебла - карпи од неплодна земја, три лути заседи, синови туѓи на туѓинецот.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
А кога денес разбра дека одам в град, ме пречека од заседа. Пукаше - промаши.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Температурата на животот топеше еден студен, дотогаш непробоен оклоп а тој плашејќи се да биде разголен до дно поставуваше примки. „Јано“, рече. „Тој професор за кого ти расправав чека сега луѓе во заседа и ги моли да пијат со него.“ „Ти не пиеш.“ Дали е возможно, мислеше. Дали е возможно.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Се заврте, Отец Симеон и не стигна да замавне. „Курвино семе“, рече фатен во заседата на својата крв. „Курвино семе.“
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Навреме пресмета и навреме беше в заседа: кога врз меката светлина на театарската испразнетост легна сонлива тага, тој беше в сенка и самиот сенка, темна и непривлечна закрпа на ноќта, па се насмевна кога се сети на смоларите и нивните копнежи по врело месо...
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Турците, што беа во заседа, скриени во суводолицата покрај ливадите, отворија на него оган; сега кога видоа дека тој бега и ја наближува шумата, скокнаа од местата и со пукање и викање се спуштија да го гонат.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Под неговата закрила Глигор итро ги избегнува заседите и преследувањата на пустинската полиција.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Нагазивме на бугарска заседа. Некои фрлаат бомби и бегаат, ама и Бугарите не дошле тука за да садат пиперки.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
На овој пат двапати нагазивме на заседи.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Заседите на претпоставките за непознатиот дел на неговиот живот демнеа од секоја куќа.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
А кога денес разбра дека одам в град, ме пречека од заседа.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Ќе морам да ги известам ловџиите да ѝ наместат заседа.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
Никако не можел да го заборави умирањето на момчето со крвава уста додека самиот лежел во заседа и со кубура чие значење во почетокот на битката не го знаел или не сакал да го знае: свеќите на неколку животи, почнувајќи од оној здрав старец со мустаќи, догорувале пред неговиот замаглен поглед.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Предводникот на другата група одел попретпазливо. Сакал нечујно да дојде до работ на шумата и потоа да ги постави луѓето во широка линија - првиот Онисифор и неговите луѓе биле терачи што ја преплашуваат дивината, вториот ловел без возбуда и пресметано можел да демне во заседа.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
