запраша (св.)
Ако ги запрашаш, пак грчките книжевници: „Кој ви ги создал буквите и превел книгите?“ - Тоа малцина од нив и ретко знаат за тие работи.
„За буквите“
од Црноризец Храбар
(1754)
Ако, пак, ги запрашаш словенските книжевници: „Кој ви ги создал буквите и кој ви ги превел книгите?“ - сите знаат и одговарајќи ќе кажат: Свети Константин Философ, наречен Кирил, тој нам ни ги создаде буквите и книгите ги преведе, заедно со брата си Методија. Уште се живи оние што ги виделе нив.“
„За буквите“
од Црноризец Храбар
(1754)
Има и ќе се најдат мнозина интелигентни Македонци што се готови да си го дадат животот за интересите на својата татковина и својот народ, коишто ќе се запрашаат: што е поважно за нас Македонците – општобугарските, општосрпските, општогрчките или македонските интереси?
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Мнозина ќе се запрашаат: За каков национален сепаратизам овде се зборува?
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Уште во првата година на моето студентство мене ме запрашаа: каков човек е г.Станчев?
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Тој ги гледаше едно време, клатејќи глава, а после ги запраша со строг глас: – Што правите бре тука!
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
- А кај е мајка ви? - запраша подозриво кондуктерот, гледајќи ги под очи.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Кога љубопитните ќе го запрашаа зошто тоа го прави одговараше шушкаво: да се опијани змијата за да не избега.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Неговото одолжување, небарање пари, неспремање за на пат, му падна в очи на манастирскиот настојател по чифличките работи од Зографскиот манастир и еден ден го запраша Сталета: — Белким сакаш, бре момче, да останеш овде на работа зимава?
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
— Море, каде вака, Крле, Горно мало? — го запраша слободната Бојана Катина, која со сите ергени правеше разговор и секого го задеваше — и што треба, и што не треба. Крсте поцрвене како рак.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Мајката си го зеде, и пак, како поп Трајко што ја праша нунката в црква, запраша: — Кажи, нунко, име. Стојанка со полна уста одговори: — Неда!
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
– Нека е на помош света Богородица – благослови калуѓерот и си го затвори тефтерот, па божем некако загрижен за овие добри рисјани што дадоа олку жито за Богородица, запраша: – Е, што мислите да правите ако ве нападнат пак Агарјаните? – и си го кладе тефтерот во торбата со имињата на водачите на бунтот. – Што мислиме, ние рековме, оче.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Таа ги слушна неговите зборови и го запраша: - Што нема и кому му викаш?
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
- Што учителката? - го запраша татко му. - Ни кажуваше кој каков ученик е.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
- Навистина убаво маче но прашајте ја Милка кој го нацртал. Твое ли е Милка? - запраша.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Сакаше да го запраша Долгиот, но го запираше неговата молчелива туѓост.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Тоа не беа зборови, зашто ти уште ниеднаш во својот живот не си имал нешто, што би можел погневно да го запрашаш некого.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Да, си рече, а сега имаме можност да го отфрлиме тоа и ќе го отфрлиме и без да сме запрашани дали сме согласни.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Постоеше тука нешто, што тој го насети уште во првите вечери, а една вечер веќе не можеше да не запраша.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
И јас молчев и се прашував: кога Билјана ќе ме запраша: „Тато, а што има зад ридот?“
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
