заора (св.)
Сакал куќа да закуќи, со рало да заора – но попусто.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Оти нивата зимава премногу јачеше и сепак нов ја заора плут а Минца иако искрено плачеше можеби пошла за друг.
„Дождови“
од Матеја Матевски
(1956)
Изминатите денови беа заорале длабоки бразди во неговото чувствително срце.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Плугот заорал во камења, тули, пепел, пронашле и некои грнци, некакви бакарни гривни, други украсни предмети, пронашле и згура, што докажуваше дека некогаш, зад преградата од минатите векови, на ова место постоела населба во која се топеле и обработувале метали.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Едниот рог заорал по тврдата земја. Животното се обидело да воздивне воздух и да го отфрли од своите ребра мачителот.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
