залче (ср.)
21. КУКАВИЦАТА КУКА ОТИ СВОЕ ГНЕЗДО НЕМА - а човекот, да не биде тратен, залче леб апне и се втурнува во полето дрва и кал да зема па такво гнездо, кукавичино, да направи запне...
„Куршуми низ времето“
од Љупчо Стојменски
(1976)
Децата, црна јас, легнаа без залче леб, гладни. Брашно немаме ни трошка.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Таа ги имаше научено кога си доаѓаа на сите да им даде по некое залче леб и да ги погали и, сѐ уште, како да ја слушам како им вика: Ајдете, убави на баба.
„Три жени во три слики“
од Ленче Милошевска
(2000)
Кога останаа сами и кога попот Ставре отчита тоа што требаше да отчита, па му го подаде на ибн Пајко залчето натопено во вино, црвено како крвта Исусова, тој се скубна уште неколкупати низ брадата, па рече:
„Е сега, да не се фалам многу, ама со помошта господова и ја смислив една итрина, сине Марко.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Очите не ѝ се гледаат од плачење на таа жена, залче не става в уста.”
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Скршив залче леб, го ставив в уста и го заџвакав.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
На втори петли едно залче леб каснала - не бидувало на гладно срце јајца да се вапсаат - па ја распретала пепелта, боринче клала врз жарчињата, огнот да пламне под котлето.
„Молика пелистерска“
од Бистрица Миркуловска
(2014)
Дали каснале залче? Или од папсаноста ги фатил сонот? А може и од уплав?
„Молика пелистерска“
од Бистрица Миркуловска
(2014)
