закотви (св.)
Селото тоне во мирен спокој, како брод што се закотвил во пристаниште засолнет од ветришта и непогоди.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Многу рибарски лотки се насобрани крај кејот и брегот. Сите се закотвени.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Закотви се пред ѕидините на тајната.
„Младиот мајстор на играта“
од Александар Прокопиев
(1983)
Наспроти скржавиот Куман, чии јавачки гени се задржаа само во грабежлукот, приземен во ковчегот преполн златници, со три катници заклучен, со три синџири закотвен под железната постела, Ѓорѓи постојано имаше отворени прозорци, преполна трпеза и насмеана рака.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Вкоренети во едно тло, закотвени во едно доба, сместени во времето и просторот, луѓето меѓусебно смогнале сили да ѝ се измолкнат на фаталноста на партикуларизмите.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Сакам да ја закотвам! да не мрда веќе!
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Најпосле, Татко утврди дека најдобро е да се мине границата низ Езерото, со нашиот чун кој беше закотвен тука, веднаш до брегот.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
-Спушти ме мене, нахрани го гладниот јастреб! – инсистираше старецот, закотвен во скутот на Еразмо. -Како да го нахранам?
„Мудрецот“
од Радојка Трајанова
(2008)
Вчера тој живееше во мир со самиот себе, го контролираше својот живот; неговиот свет беше цврсто закотвен.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Тие биле свесни дека доколку Советите се "закотват" во југоисточна Европа, ќе биде мошне тешко да се изнајде такво решение кое би било поволно за Британците, бидејќи во таков случај сите карти во преговорите би биле во рацете на Советите.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“
од Тодор Чепреганов
(2012)
Го проголтав последниот залак ќе ги откорнам оградите, на дијалектичко кодирање светот меѓу постоечкото и подвижното Во рушевините на новоградбата, чекорот остана зад мене Лутам по брегот од поларна капа Сахара со синџир песочен оков закотви околу мене Судниот ден небото ми го испрати, Се засолнав под стреите на реторички фигури
„Поетски блесок“
од Олга Наумовска
(2013)
