закопча (св.)
Трепереше и не можеше да се закопча, да ги сокрие од среброто на месечината на разголените гради. Осумнаесет! Како Јосиф и Марија.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Ќе се одземе човекот и во раце и во нозе и не може ни да се закопча, ни да се почеша, ни од муви да се одбрани.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
По едно големо тепање, луѓето малку се затворија, се закопчаа во себеси.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
- Ајде, бре, пушти го срцето, вели Витомир, што си го закопчал толку?
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Најпрвин, не за долго, ги поздравуваше луѓето и прозборуваше со нив по некој збор за татковината или за земјите што само тој ги познаваше, сеедно каде, на Полуостровот или зад неизмерливите мориња, потоа се закопча некако однатре, стиснатите усни со повлечени краеви надолу можеа да му се отнат само со магија.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Ги навлекува чорапите - мрежасти, со шев по средината. Ги закопчува жабичките, а затскриениот Љубовник ѕирка, грицкајќи кикирики.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Овие „работи” се чини дека се оние движења низ кои поминуваме правејќи ги нештата што ги именуваме како: станување од кревет, облекување, вршење нужда, откопчување и закопчување, миење раце и лице, бричење, миење заби, чешлање коса, одење, седнување, подигнување чаша, сечење парче леб, мачкање на леб, ставање во уста, голтање.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Не можев да се закопчам од што се тресев целиот...
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Едноставно ќе ги спакува своите работи, можеби дури ни тоа, по ѓаволите со тоа, можеби само ќе се облече во облека за излегување, ќе ги закопча копчињата затвори дрикерите повлече патентите и ќе ги остави клучевите во кутијата за експрес чекирање, тоа е за нив, всушност, господинот и госпоѓата Платено Однапред, или дури ни тоа, ќе го уфрли клучот во кое било патемно поштенско сандаче, повратната поштарина е загарантирана, по ѓаволите со тоа, време е да се тргне.
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
Закопчувајќи го ременот на панталоните, тој се упати кон прозорецот.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Јас стоев над неа, закопчувајќи ги панталоните.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Летка не ѝ се спротивстави на неговата намера, но тој, бидејќи не знаеше колку е сериозен разговорот што таа го води, помисли дека можеби претерува па почна повторно да ѝ ги закопчува панталоните поттргнувајќи се од нејзиниот задник и повлекувајќи ги дланките кон слабините со намера да ги прошета нагоре за да не ѝ помислат дојките дека ги заборавил. Најмилото е најсуетно...
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Но уште истиот час констатира дека згрешил што се легитимирал и како новинар, зашто командирот веднаш се закопчува и официјално ги изнесува само сувите податоци: дека односната личност, односно неговиот син, е најден обесен во неговиот стан, преоблечен во женска облека, напудрен и нашминкан во лицето, со курвинска перика на главата, што укажува според тие показатели дека бил „дивадејка” (тетовски дијалектизам за педер) и дека веќе е пренесен во Судска медицина на вештачење, а кога ќе дојдат резултатите оттаму еден Господ знае.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
(Му открива една дојка. Ја зема неговата рака и ја става врз дојката. Стево зашеметен гледа. Сара ги затвора очите. Ја гризе неговата рака. Ги отвора очите. Се закопчува. Пауза. Се гледаат. Без тропање, во собата влегува Сивиќ.)
„Одбрани драми“
од Горан Стефановски
(2008)
Пречкртај ги. Порамни ги краевите на насмевката и закопчај го погледот.
„Зборот во тесен чевел“
од Вероника Костадинова
(2012)
Темно зелените кошули ги закопчаа до последната петлица, така налагаа гардиските правила.
„Браќата на Александар“
од Константин Петровски
(2013)
– Требаше ова да го направиме во март или април, ќе пукниме од жешко, воздивна Александар додека ја закопчуваше последната петлица. ***
„Браќата на Александар“
од Константин Петровски
(2013)
Пред политичкиот се исправи Зоја, закопчувајќи го големиот и широк шинел.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Врапчето се помрдна и закопча канџи за прстот на Циљка.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
