зазборува (св.)
Уф, сестро Кево, се зазборувавме, а не е време. Оваа работа треба денес да ја свршиме.
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
ДЕПА: Што натемаго е! Кога ќе се зазборува!... (Мара турува од ѓумчето ракија во филџаните.)
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
А на Зоки му е здодевно тоа молчење. Сака да го зазборува.
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
Тетка Рајна за целото тоа време се обидуваше да ме зазборува за нешто друго, да ми го одвлече вниманието, но гледаше дека не ѝ успева, па и таа замолче.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Одново го зазборувам, го завлекувам од молчењето.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
- Дали има кај вас ветар во магла, го прашувам јас Витомира, го зазборувам.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Мајка би рекла: ,Ме зазборувавте и ме оставивте без работа!
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Не можеш да ја зазборуваш, што се вели, сосема е загубена.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Му се кладе учителот: сè што знаеше и умееше употреби само да го зазборува, да му го чуе гласот.
„Прва љубов“
од Јован Стрезовски
(1992)
Поради тоа Едо доби неочекувано силна волја што поскоро течно да зазборува англиски.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
И додека повторуваше Доцнам, доцнам, а ти ме зазборуваш ја отвори вратата и отрча по скалите.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
И сега одеднаш му зазборуваа многумина натпревар.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
