зажари (св.)
Му пречеа оние две џишки од цигарите, што тлееја на креветот. Понекогаш тие така се зажаруваа, што темничината во собичката стануваше од нив сосема црвена. После тие пак продолжуваа само да тлеат.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
И тогај, над нашите балкански предели кога да зажари лето, кога да надојде жетва, кога да згаснат сите други цветови, тоа сивкасто стебленце ќе проговори со сета своја тага: на врвчињата на боцките ќе се покажат црвени крунички порабени во жолто.
„Ненасловена“
од Анте Поповски
(1988)
Ракијата не само што им ги зажари образите и им ги светна очите, ами и им ги разврза јазиците и им удри во главите, па почнаа сѐ погласно и речиси едногласно да зборуваат, надвикувајќи се како да се на отворена сцена а, не во затворена просторија.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Одеднаш почувствува како ѝ се зажари и вратот и лицето, го слушаше топотот на срцето на сите страни, приближувајќи му се на парот кој во тој момент ги здогледа.
„Белиот јоргован“
од Хајди Елзесер
(2012)
Таму некаде,зад стаклото видов црвен каранфил зажарува а мирис повеќе од секое приквечерје...
„Поетски блесок“
од Олга Наумовска
(2013)
