загуби (св.)
Таму, т.е. на Косово Поле рекол господ да си ја загубиме царштината за казна затоа што не сме ја чувале верата чиста.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Но освен Турците, по загубувањето на нашата слобода, наши „воспитачи” и господари станаа Грците.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
68. Тој го направи клањето во Македонија, како што го направија во Ерменија Англичаните, и со тоа го загуби своето влијание во Македонија.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Тоа ти оди едното со другото како умот со главата. Кога ќе заборавиш каде ти е главата, ќе го загубиш и умот.
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Ако е за тоа, тој има толку сила за тебе да те загуби и би дошол сам.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Дедот Ристе веќе си ја знае должноста: — Ами, ете виа побратимите си загубиле некое шилеже, та дојдоа да го бараат во Рожден, белки е заодено со некои нашинцки овци; токо, земи си столче и седни, вали а борината, и така невестата Менка треба да прошета по дома.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Уште од сред куќи кога се јави, се присети оти таа треба да биде, но кога дедот Ристе рече оти „си загубиле некое шилеже" начисто беше оти таа е.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Го мразеше уште пред да чуе: „Оваа еполета вие сте ја загубиле“.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Ќе му објасниш да вози колку може позаобиколно, така што и стар софијанец да ја загуби ориентацијата.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Стравот, роден во глувата осаменост на ќелијата, ја беше загубил својата острина, стоеше затулен, магличест и оддалечен некаде.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
- Ти си ја загубил совеста! - рече Арсо возбудено, стискајќи ги усните.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Ако го загубам него, што друго ќе ми остане? - И тоа го сметаш за живот?
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
„Листенце, мое пожолтено листенце!“ - извика Надица, како да го повикува да се врати, но тоа се загуби во сивата магла од којашто ситно, ситно подврануваше...
„Градинче“
од Бистрица Миркуловска
(1962)
Побара нешто наоколу, во што би можел сиот до безостаток да се загуби но најпрвин со тие мисли.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
На местото од сето она, што царуваше по Белата Долина, тој имаше само една пушка, со уште два фишека, кои не се решаваше да ги загуби вака попусто, а тоа беше една многу несправедлива и лоша замена, невозможна замена, за сѐ друго, што чуваше секоја единка од тој живот околу него, за секое дебнење и секое предухитрување, за секое сурово наскокнување и секакво столкнување очи в очи, што го носеше во своето тело, во сплетот од своите мускули, секој жител на таа бела, диво ризискрена ноќ.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Еве, како загубив уште еден лист: момчето што седи до моето девојче ме зграпчи и го стутка листот со малечки тркалца.
„Градинче“
од Бистрица Миркуловска
(1962)
- Ха, ха, - рече Претседателот. А Змејко мислеше: кога си ваков, без ниедна трошка сигурност, и кога неа си ја загубил толку евтино, како овој тука, тогаш не ти останува ништо друго, освен да ги повторуваш зборовите на другите, да ги повторуваш нивните движења, да чекориш како што чекорат тие и да се смешкаш вака проклето изгубено, а смеата да ти е сѐ друго само не смеа.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Па уште толку да сме, не би можело наполно да заведеме ред: едни внатре продаваат, а други како кучиња пазиме пред вратата или вртиме наоколу и мавтаме со клоци по оние „бузовци“ што се вртат крај колибите преправајќи се дека нешто загубиле или пак се бунат дека се излагани.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Потоа: силен тресок по главата и се загубив.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
На педесетина метри пукотот најпрвин се збуца во гумите и тие со шишеж ја намалија големината и ја загубија стабилноста.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
