заврти (св.)
Поорале уште една бразда, пак Велко беше се опулил и бидејќи дете, пак му свикало на деда си: „Дедо, дедо, ете го штркот зад тебе, заврти се да го видиш.“
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Се завртува, како занесена, кога ѝ паѓа в очи вратата потрчува, но пред неа застанува неможна, и, закрепувајќи се на вратата, ја спушта главата на рацете и липа од плачење). (ЗАВЕСА)
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
АНЃЕЛЕ: Ќе видиш, татко! (Му бакнува рака и се завртува кон Котета).
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Анѓеле, бате! со здравје!... (Пауза. Го затвора прозорецот и завртувајќи се ѝ одат очите во иконата).
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
БАБА АНЧА: И кога видов дека не сака за Трајчета, ја завртев колата за Илија.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
И се заврте на другата страна и како веднаш да заспа.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Тој се покри преку глава, се заврте на другата страна и заспа немирно.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Во тој момент одзади наближи една мала селска кола, која што подзапра кај раскрсницата, за да заврти по другиот пат.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Кон мене се заврте намуртен.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Баждар ја извади цигарата од уста, плукна и се заврте кон нас.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
- Остави го, братче. Се плаши, одмавна со рака Паљо и ми заврте грб. - Плашливец е.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Тода се насмеа, се сети и ја заврте главата со едно „а! ax! јас!"
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Дните си врвеа, помина недела, две, три. Заврте месец.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Откако Неда погледа во Крстета; тој толку се уплаши, та веќе не ја заврте главата на таа страна.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Ѝ поставаше итри иследнички прашања, штикови завртени кон неговото грло.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Сега потемнував од бес. Со кос замав ја завртев секирата околу себе кон нивните утроби да им ги закитам со црвени појаси од кои се параат конци.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Старецот се распрашуваше за сѐ, богословот расправаше за сѐ весело наслушнувајќи се самиот себе:војната има сто очи запалени, и сто 'рбети железни, и сто усти гладни и крвави, па оди како стоногалка на нас, а господ светот го заборавил, му завртел грб - црвчиња сте вие, пијаничиња, туѓи жени задевате. Па штом е така, удрете.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Кловнот не се завртува. Само се накривува малку. Се уверува дека не се излажал.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Се завртев и погледнав кој е позгодно скроен од мене, кој го предизвикува оној сјај во твоите очи.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Човекот се клати пред коњот. Само понекогаш ќе се заврти наведнат за да ги види зад колата босите нозе и ќе воздивне. Не од тага. Од замор, од тежина на жегата. И пак продолжува да размислува.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
