заврзе (св.)
I Не заврза ни еден несреќен корен без тебе.
„Вардар“
од Анте Поповски
(1958)
Под оној лист веќе првиот ластар заврзува.
„Вардар“
од Анте Поповски
(1958)
Од мојот корен ќе заврзе друг ќе вишне вишно.
„Вардар“
од Анте Поповски
(1958)
Борко ги заврза сите цветчиња во китчиња и ги нареди едно до друго.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
На Арсо му беше тешко да заврзе јазол.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Се поткренаа наведнати фигури, отпрвин лабаво и тешко, заврзаа оро.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
И полека му се заврзаа мислите.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Истрча во градината, се скри меѓу рибизлите и почна да размислува: млекото на неговото братче се згорче кога тој се налути дека не му го дадоа нему да го испие; забот на дедо му испадна кога за нешто му се караше, а Димче гледаше токму во тој заб и посака да му испадне; јазикот на мајка му се заврза кога тој утрово си помисли: „Да ти се заврзе јазикот!“ бабата си го поткаса јазикот кога му се караше...
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Јаженцето грижливо беше намотано и заврзано. Бојан стасал жив и здрав.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Ако се заврзе бој, камените гробови се нарачани за метеризи и заклон.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Да оплескаме барем тројца аги, да не бидеме на зијан — му одговори Шаќир и почна да стрела. Се заврза сражение.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Дојде и Ѓурѓовден: се исфли цутот, се заврзува...
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Ко јазелче ми се заврзува под гушава, во забиве, вели.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Ја седна козаја заврзувам соскутината, ќе црцнам млеко во дланките и ќе ги напивам децата. Ѕвездана и Капинка.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Којзнае колку им беше тешко на нашите девојки, на тие малечки пупки што токму заврзале.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Тогаш го заврзал ќесето, го ставил в пазува и станал.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Сакам уште нешто да прашам, ама ми се заврзува некаде јазикот и не ме риза.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
На градите ѝ се запокажале две недополнети брадавици, небаре оревчиња загаснати уште на заврзување.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Едниот од нив врз левото око имаше црно парче крпа заврзано за главата со ластик.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
Тие ги заврзаа коњите за оградата, влегоа во дворот и седнаа на масата.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
