забратка (ж.)
Правејќи ми пат ја заниша главата во црната забратка и почна да ги џвака зборовите., брзо, гладно.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Таа му нарача за празникот да è донесе свилена забратка.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Човекот ја одметна забратката и на загореното од сонце и ветришта лице се белнаа јадри заби.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
- Ѝ ѕвони српот, лути потта во очите, боцка осилот во грбот, а срцето е полно, преполно и секој клас ти е драг како жолтица... - зборуваше доктор Коста загледан во белите забратки и белите кошули на жетварите.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Во жолтата ’рж, во нивата под Дуковската колипка, се белееја жетварски забратки.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Тие изгледале мудро под црните забратки, очите им биле врели од страст да победуваат. Или само така му се чинело на зашеметениот поп.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Со тага ги гледал лицата на жените во црно и под црни забратки, бледи и издолжени месечини на црно небо, меѓу црни облаци и над црна земја; како под заповед клекнале и ја допреле со чела камената плоча со голем крст, поголем од крстовите на соседните игуменски гробови.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Косите, повеќе лилави отколку црни од јад или побелени од спомени, ѝ ѕиркале од под забратката и биле некако призалепени за скаменетото лице што не познавало насмевка.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Таму ме чекаат, со орденот со забратка во боите на знамето на државата.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Претседателот на Републиката лично ќе ми ја врзи забратката.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Горе на чело, меѓу нив, црна точка е претседателот на Републиката кој искрено се радува заради чинот што му претстои, чинот да ми ја додели лично највисоката чест што воопшто може да се додели: забратката за вонредни заслуги.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Црна наметка облекла и црна забратка забрадила.
„Македонски народни приказни“
од Иван Котев
(2007)
