журка ж.
журка несв.

журка (несв.)

Ми се запалува лицето. Некоја коприва ме журка по образите нагоре, и ми забрчува главата.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Кај колковите, на бутчињата, гледам сета се ишарала. Небаре коприви да ја журкале. Ме пројаде јанѕа.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Чекај, ме журкаш, му велам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ми го криви вратот, ми ја откопчува блузата, ме бакнува и ме журка со мустаќите.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)