жесток (прид.)
Ваквата програма (блиска и на руската политика – заради други цели и интереси) навистина сретна жесток отпор од страна на Организацијата.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
46. Освен застапувањето за целоста на Турција, ова барање беше најжестоко пречекано од Организацијата.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
СТОЈАНКА: (Сентиментална е и силно заљубена, како и Томче, но, чувстаувајќи се навредена и загрозена, западнала во моментна настројба на огорченост, зајадливост и жестокост, во држење кое се поклопува со некакво инстинктивно женско тактизирање и уценување, иако по природа е непосредна, искрена и кротка девојка.) Добро утро...
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Жесток хуманизам на еден очајник кој за мојата иднина.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Околу него се движеше и трепереше долга поворка - нечујна, разбранета и жестока во својата притаеност; се свлекла од ѕидиштата да се врти в круг како сиво проклетство, колона во која несигурно се претчувствува нишање на румени женски колкови и студена вкочанетост на ликови готови да обвинуваат за грев, сега кога тој, гревот, надоаѓаше со навев и се пробиваше низ многуте канали на свеста.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Така ли е?“ „Така е“, избрза и сфати жестоко пламнувајќи под кожа.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Тој јадеше на брзина, зашто беше нестрплив да стаса пред училиштето, каде сега веќе беа насобрани многу деца и сигурно веќе водеа жестока снежна битка.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Веле слушаше напрегнато. Тој сѐ се надеваше дека ќе чуе некој макар и најмал одглас, којшто ќе му го стопли срцето, но... вистината беше жестока.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Жестока гордост му ги исполнува градите. Вечерва градот нека биде само пекол!
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Керим е зол, темерут и одмазднички жесток.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Тоа е џвакање со ококотени очи, со оптегнати жили на вратот, (ржење наместо говорење во таа краткотрајна и жестока битка со гладот.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Го прежилуваше цврстиот тенок појас со немилосрдна жестокост во престегнувањето, не водејќи сметка за болката, исто како да го правеше тоа со некој друг, што го разгневил.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
1. Со еден жесток удар Пролетта го вознемири полето И на молитва го крена.
„Камена“
од Анте Поповски
(1972)
Црвен коњ како црвена луња светка на месечината. `Ржи, трча низ ноќта околу стожерот, Скока врз згаснатото сонце на ожнеаното класје И жестоко го втиснува со копитата датумот на јули врз огнот на заспаните љубовници.
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
Улам на твојот двор со распеани рози, Улам на древниот часовник што покажуваа недојдено време, Улам на оној жесток ветер од кој не потреперуваат ниту гранките ниту лисјата туку коренот в земи, улам на твоето тело што како божја заповед го свртува кон себе сонцето и го крие за да му биде визглавје на плодот во тебе.
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
Улам на твојата жестока неправда Што ми го одзеде сонот, Улам на твојата божја сила еден крај друг дури стоиме и дури погледнувам на твојата рака што ги покрива усните неколку века од мене да се оддалечиш.
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
Во основната функција на новиварскиот опус на Никола Кирков, и тогај кога своето внимание го насочува кон изградбата на мостовите и тогај кога спроти Божиќ патува по жестоките ветришта и луњи низ Европа, е - човекот.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Сѐ беше силуетно, сѐ задимено, се локаше пиво и жесток алкохол, но на мое изненадување и овде сендвичите беа без салата.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Оние оправдано бранувања и оние жестоки прогонувања и пизми во дунавските краишта на Бугарија, сега се случуваат во западните бугарски краеви кои грчките учени мажи по свој ќев ги нарекуват Македонија.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Следната ноќ, по долга и жестока партија што завршува реми, додека ги одбројувам секундите до заминувањето, трудејќи се да не гледам во тебе, го слушаме неговиот спокоен глас: - Марија и ти. Знам за вас.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
