женет (прид.)
А бре, беќарче, младо беќарче, Ако си беќарке прескокни плотот, Ако си беќарке прескокни плотот, Ако си женето — скрши си вратот!
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Поарно ли е женет или вдовец, браче Илко?
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Та зашчо му е на некого женет човек?"
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
„Дајте да запалиме. Женет ли сте?“
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Забележа дека ја намести устата како да ќе затруби но место тоа, место претчувствуваниот звук, чу прашање: „Не ми рековте - женет ли сте?“
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
И на женетите им го заврти умот. Ним дури и повеќе.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Сите беа собрани крај мртвото тело на мајка му од Трајана, која од преголема радост што го виде Трајана женет, ја испушти душата.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
- Ако не си женет, поведи ме со тебе, вели Левтерија. - Каде, велам јас, кај да те водам?
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
„Бев женет три пати порано, но сега за прв пат сум толку среќен што сум женет“.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Гледај, ми рече, женет човек ми го рече ова, Можам да ги обвиткам прстите околу тебе и никаде да не те допрам.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Многумина од добрите се женети.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
И пак, првпат откако е роден, Дедо Мраз се сети да праша: - Еленчиња, дали некогаш сум бил женет?
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
Кажете ми, мили еленчиња дали некогаш бев женет?“
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
- Не, ти никогаш не си бил женет, ниту пак ќе се ожениш.
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
Букетот разбуди рој спомени од детството во Солун, кога рано како сираче, вујко ѝ хирург во една солунска клиника, женет со Италијанка, вистинска Signora, често ѝ носеше букети цвеќе на жена си, по разни поводи.
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
Бизнисмените немаат време, женетите имаат обврски (мали деца и големи проблеми, лоши сопруги и магнет папучи).
„Три напред три назад“
од Јовица Ивановски
(2004)
-Тој е шиптар а притоа и женет. Неговата жена ме посети: ме замоли да ја упатам во намерите на ќерка ми.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Над ситните бранови од седнати та принаведнати, се крева крупниот бран станати та исправени - импозантната екипа од главната маса се подготвува да си оди: режисерот го зафрлува фовистичкиот шал преку рамо, истегнувајќи си ја снагата во височина додека таа му оди во широчина; авторот си ги бара очилата по масата иако тие му висат на носот, не испуштајќи да е близу до режисерот како преведувач секогаш при рака; примадоната се огледува по сите маси, не толку за да им упати снисходливи насмевки колку тие да видат дека е уште ненадминлива; и најпосле примадонот (а како инаку да се нарече?), трипати женет и трипати разведен, но со црвен каранфил на реверот и готов на четврти пат кога веќе не била трета среќа, далдисан во главната ролја дотолку што си ја понесува недопиената чаша.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Баге заустува да му се спротистави: дека син му не е педер, дека е нормален, дека е женет, дека има дете, дека во нивната семејна лоза нема ни намек на самоубиствен ген, дека сета таа работа е наместена, изрежирана и подметната од некои мрачни сили што се испилија во овој наш плурализам (беше готов да плукне притоа, но во последен момент се воздржа), дека неговиот син е нивна невина жртва и дека токму тие како служба се должни да ги откријат, да ги казнат, а на синот негов да му го обелат образот, макар и мртов.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Чичко ми не бил суртук и празен шиник. Имал девојка во Ташкент. Затоа сѐ уште не е женет. Таа му пишувала за пиперките и за сѐ друго.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
