ждригне (св.)
Ждрига од пастрма на насилно закланите сиромашки кози.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Мисајле само кркори: испушта некои гласови, како да ждрига од жиговина и замалува човекот.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Ние ги подаваме главите: подзинуваме, и ждригаме, икаме од виното, од јадењето.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
На секое ждригнување ми иде некоја кислојна во устата. Од лук, од перца.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Ждрига од пастрма на насилно закланите сиромашни кози.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Се надберуваме со Оливера Поточка и само жеволиме и ждригаме.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Го мрцкаат носот во танките чорби, ги оближуваат лажиците и само ждригаат.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Да фаќам врски по шалтери. Да го слушам Перо како ждрига по улици.
„Буре барут“
од Дејан Дуковски
(1994)
Ја отворив портата позната, ги собув патиките, си отворив едно ладно, скопско, фридижирано пиво, се истегнав на фотелјата, го вклучив телевизорот, потегнав една добра, долга, рамнодушна голтка и ждригнав во моментот кога на екранот Боги запали цигара, вртејќи му го грбот на авионот кој заминуваше некаде далеку, многу далеку.
„Зошто мене ваков џигер“
од Јовица Ивановски
(1994)
Со едното око Чана гледа дека таму напред локомотивата испушта прво бело облаче, потоа ждригнува клобурци клобурци црни саѓи што целата ја покриваат, клобурците се претвораат во писок, во дрангож и во воздишки низ сите вагони.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
И дедо Господ се беше заинатил, ситниот дожд и пасамката магли ги замени со својата уста од која ждригнаа студени ветрови.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Додека ова го кажува една жена со свиена коса горе над темето, Чана си ја стискаше устата со големата дланка за да не ждригне нејзината смеа од која исто така можат да се исплашат луѓето што тогаш беа во просторијата.
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
- Шприцери пијат тие што сакаат да ждригаат, јас таквите не ги трпам. - Добро, голо вино.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Голема желба во животот имам на струшки вечери поет да бидам на езеро ладно пиво да пијам на струшки ручкови у фаца да им ждригам Не, јас неможам во Скопје да седам неможам шмизли и шминкери да гледам запалив кола во Струга ја летнав да одморам душа од џунглата штетна Облеков шорц на плажа отидов Гавазова Сузе на кајче ја видов решив да пријдам го скршив мразот и видов паун тетовиран на газот
„Проклетници“
од Горан Јанкуловски
(2012)
