елка (ж.)
Тој ги викна децата од неговата зграда и тие заеднички искитија една висока елка во најголемата соба од станот на Зоки Поки.
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
И почнаа неволјите. Драган, кој беше главатар на сите деца од зградата, се доближи до елката и убаво го разгледа Дедо Мраз.
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
Така душкајќи, тој дојде до елката. И таму одеднаш застана.
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
А елките беа натрупани на куп. Згмечени. Кални.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
- Не сакам отсечена елка, - рече Билјана.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
- Ќе посадиме, - ѝ реков. - И секогаш ќе имаме елка.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Сите негови лични предмети си беа на своето место, исто како секој пат кога сум доаѓал во пространата куќа со голем двор и три елки од предната страна.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
Се слушна топот на коњски нозе - од другата страна на полјанката се подраширија гранките на елките и боровите и од нив излегоа тројца коњаници вооружени до заби со пушки, пиштоли и остри ножеви.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
Ти цртам снежен човек под капа, врисок на елка пренакитена, прскалка на честитка.
„Зошто мене ваков џигер“
од Јовица Ивановски
(1994)
Дејствието е елка врз која писателот ги закачува украсите.
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)
Го отежнуваше дишењето и создаваше чувство како белите дробови да се со мраз искитена, божиќна елка.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Јавната куќа „Кремљ“ ќе биде украсена со постојана илуминација (но не премногу блескава, заслепувачка), да трепери како светлата на елка или во црква.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Ама, кога погледот му затарашка понатаму од куклата, кога на некаков плафон над нивните глави здогледа дијамантски лустер, што расфрла млазови светлина во разни нијанси усукани едно во друго, а под лустерот елка накитена со, исто така, живи ѕвездички од бесценети камења, тој полека, полека се подигна.
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
„Супер! Ќе си запалиме вистински свеќички, а не електрични трепкачи на елката!“ важно извика Мими, си стави една сребрена гирланда в коси и започна да дели подароци: за дедо и баба топли пантофли, за тато вратоврска, за мама цветен шал, за Влатко и Мими - најмногу - баба Мирјана сплела џемперчиња, мама и тато одбрале интересни книги и новогодишни фигурички од чоколада.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
Градските татковци навистина се погрижија плоштадот и улиците кон него да бидат раскошно украсени и осветлени, а сред плоштадот - извишена елка светкаше во различни бои.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
Во скицата за паркот, освен нови - кедри, туи и елки - ги вклопив старите околни дрвја, оние што можеа да се одберат и да се искористат, како и сегашната жива ограда од кленики скраја подолу.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Градскиот комитет за градежништво, комунално станбени работи и екологија по должина на булеварот „Јане Сандански“ - дедо, кај што се возевме кон нашата населба - веќе има засадено 5 000 садници на површина од шест хектари: липи, јавори, дабови, кедрови, украсни цреши и јаболкници, сребрени елки и околу триесет видови различни грмушки.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
Ги разгледувавме украсите за елка. Најмногу нѐ привлекуваше една оловна фигурка на ѓаволче што пред себе држи плетена корпа.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Шетање крај елка, трепери душата. Прозорецот црн, мртва е улицата.
„Три напред три назад“
од Јовица Ивановски
(2004)
Дедо Мраз со санка и шишенце КОКА*КОЛА еквилибрираше по падините на покривот и се цедеше во длабочините на олуците и по рабовите на оџаците плашејќи се да не се стопи како дебела илузија додека во подножјето на елката од пластика и трепкалки ги паркираше шарените пакетчиња од фабриката за евтини чоколада вафли и бомбони небаре е нејзин трговски патник а не црвен исполнувач на желби ***
„Три напред три назад“
од Јовица Ивановски
(2004)
