едноличен (прид.)
- Се опули Румка, се расплака... (Песната бива пресечена од едноличното биење на тапан.
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
Големото око на таа колона се заситуваше од едноличности и го впиваше погледот на долгиот жилав тил, во грбот пресечен со светкави ремени.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Не го гледам но добро го знам Тоа испотено чело на копнежот: едноличен регистар од сувата кашлица на чекањето со две ладни ѕвезди во очите.
„Дождови“
од Матеја Матевски
(1956)
А тоа што не беше ни занимливо ни ново, вака изгледаше; долга, тесна улица на периферија, со стари, еднолични куќи во два реда, разделени со груба калдрма.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Сив, едноличен, смешен?
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Едноличните сенки се вртеа в круг. Опашките им беа црни и лепливи.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
2. Дожд и град, тап едноличен далечен мирис на непознати планински билки.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Гласот на тоа човече со уморна насмевка брчеше задоволно и еднолично.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Потоа поседе на завет пред колибата, на она трупче пред прозорчето, слушајќи го едноличното бучење на ветерот, тажното крцкање на буките и плисокот на водата што течеше од стреите.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Ненадејно, сред оваа тишина, сред оваа долга едноличност, ти доаѓа некој и наеднаш во твојот свет на тишина и осаменост, внесува свој свет, поинаков, необичен, непознат.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Добиените звуци се сретнаа над ливадата, се смешаа и се претворија во една ѕвонлива, еднолична музика. Бојан ја крена главата.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Станичен перон во птичја перспектива. Сивило на есенски ден, некакво синкаво испарување и едноличен, речиси зарипнат женски глас: ВОЗОТ ЗА БЕЛГРАД ПРЕКУ КРАЛЕВО ПОСТАВЕН Е НА ТРЕТИ КОЛОСЕК.
„Го сакате ли Дебиси“
од Лазо Наумовски
(1973)
Кога навикнавме на таа едноличност, на тоа сивило, вторникот во бавчата се раздени добиче што тонеше в земи, слепи близначиња шетаа по дворовите и пееја, и така, Ноќта ми се пристори некоја небесна тишина во која не се слушаше ништо освен оној вечен звук на земјата дури се врти.
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
И сал едноличен шум на стреата како од искони и еден убав мир како пред моите милиони години во библиските шуми додека врне дожд додека чади тревата додека дишам.
„Липа“
од Матеја Матевски
(1980)
Колку и брзо да се патува со метрото, сепак патувањето е бавно зашто електричните возови запираат на многу попатни станици, а во нив е здодевно возењето поради задушниот воздух и едноличноста.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Макар што рамнината и правиот пат, кој наместа намерно завива, за да ја измени едноличната панорама, треба да го чини здодевно патувањето, особено ако трае подолго, не е такво ова патување на север, кое уште од Брисел замириса на море.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Слушав од овдешните луѓе дека карневалот се одржува во февруарските дни со цел на луѓето да им се овозможи разонода и да се разбијат и отстранат и по овојпат „духовите на зимското сивило и едноличност“.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
По неколку дена Илко не можеше веќе да ја издржи пустината, почна да го онерасположува пустинското сивило, едноличното и здодевно шуштење на тркалата по песокта, блесокот на сонцето што му дупеше во главата, и почна да го фаќа паника и страв од огромното пространство, од безизлезноста.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
Натежнале облаците и само си мошорат едноличен дожд.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Од под соголен крак на оревовиот корен се слуша едноличен копнеж на невидлив штурец.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
