единствено (чест.)
Ова е мошне индикативен дел од најновото творештво на поетот, затоа што и љубовта и каменот и птицата стануваат нешто што никогаш не биле во неговото пеење: стануваат само и единствено тоа што се.
„Две тишини“
од Анте Поповски
(2003)
Со години сестра Ангелина, троа по троа, заличувала на ангел (во себе и за себе), зашто единствено тоа и сакала да биде.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Единствено тоа му дамареше и бараше пат до свеста: зашто самиот ритам е помоќен од неа и ја затапува.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
