ебе (несв.)
Марк му враќа други два такта од истото оро.) И да си ебам мајката. (Борис свирнува уште два такта. Марк му враќа. Пауза. На Матеј.)
„Диво месо“
од Горан Стефановски
(1979)
Ги имам двата блока и третиот свет. (Пауза) Гут. (Пауза) Да ми ја ебе цел свет мајката, ако знам што се случува.
„Диво месо“
од Горан Стефановски
(1979)
БОРИС: Завиткај ми и мене една, мамата да ти ја ебам дрогашка. (Му ја грабнува цигарата. Ја мириса. Ја става в џеб.)
„Диво месо“
од Горан Стефановски
(1979)
И, еда, еба си го Давиде, дали бега!
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Еба му газникот на животот, вели, кога не знаеш кај живееш: на сон или на јаве!.. - Ај, не јади многу раноклек!
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
- Да си ги ебам мртвите ако лажам, вели Јон, очи да немам, вели.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Затоа и го викаа Козето, затоа и дечиштата му измислија песничка и дека беше малку шантрав во одот, небаре пајка, му скандираа: Анѓеле, Пајчето, кај ти се, гуските, да ти ебам мајчето.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Престанете!- молезливо - Ве молам интервенирајте, ваша светост -повторно избезумен - Мајчето да ви го ебам!
„Или“
од Александар Прокопиев
(1987)
Сѐ се измешало, си ебало мајката, со проштение.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
— Овдека глувиот го ебе немиот, ми велат, а слепиот му е сведок.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Да си ги ебам мртвите во гробот, ако лажам.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
КУРТА: Луѓето се ебат околу нив!
„Последниот балкански вампир“
од Дејан Дуковски
(1989)
Да му кинам коса?! Да му згмечам тестис?! Или, да го ебеме сите?!
„Последниот балкански вампир“
од Дејан Дуковски
(1989)
Курви развратни! Марш да ве нема, ебем ви матер!
„Последниот балкански вампир“
од Дејан Дуковски
(1989)
Еби го со колот в грклан, И за побратимот Пеце, Убиваше, сега умира и моча под себе, Убавина, ова е убавина, Му го фатив јазикот, помогнете ми да му го извлечам од уста, - но дел од оние што не можеле да се допрат до глекавиот куп месо и крвиште јуреле кон белецот и го заплиснале со секири и го боделе со колови, и тој белец, со богата грива но веќе со неколку црвени риги преку кожата, 'рзнувал и се пропнувал пред безмилоста сѐ додека не ги оставил уздите на жилавата гранка, да ѝ се извлече крвав на одмаздата и да ги остави луѓето со запенети муцки, и тие со една и само своја реченица: Имавме секири, ножеви, колови, сега имаме пушка и јатаган и уште двајца мртовци, Коњот не требеше, животинка е, И коњите не им се поарни, носам јас на грбов стари удари на копита, А мене денес копито ме поткачи по коленово, Можело и погоре, имаш пет деца, Молкни, секирава моја уште е жедна.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Хм, да си ебам векот, си велам, ама продолжувам.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
- Еба ти Турчинот, - си велам со умот. – Него го истерав ама табиетот му го задржав.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Сега мислам дека таа тогаш в лице ми рече, море еби си мајката, шанкуре низаедно!
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
МАНЕ: Да ти ебам бејзболот. Само трчаат.
„Буре барут“
од Дејан Дуковски
(1994)
Хеми... пу, да ти ебам мамата, хемипареза на целата десна страна.
„Буре барут“
од Дејан Дуковски
(1994)
