духовит прид.
дух м.

духовит (прид.)

Се обидов да бидам духовит и знаев дека сум смешен и несмасен: - Не можам својата љубов да ја кријам. Моето срце е човечко само кога е голо.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Но сакав да вреснам со својата циничност верувајќи дека цинизмот и духовитоста им е својствена само на интелигентните луѓе.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Пишувајќи за животот на Делчев, писателот користи и повеќе познати анегдоти и духовити досетки низ кои се открива итроштината и неустрашливоста: излегувањето од опколениот град како мртовец, влегувањето во Солун кога е преправен во селанец чија кошница е полна со велигденски јајца, па како главен инженер за изградба на патишта, чуден трговец, или пак сцената кога седи и пие кафе со главниот скопски дервиш.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Гласот тенор, распеан, дури весел: - За духовитоста им благодарам на струпките и трњето.
„Или“ од Александар Прокопиев (1987)
Тој ме сметаше за духовит и ме тапкаше по рамо.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Двосмисленоста, парадоксалноста, суптилноста, духовитата остроумност - брзо исчезнуваат.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
- Не е духовито - велам. - Затоа и дојдов кај вас. Имено, епицентарот се довлечка по мене.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
„Штом е дадено нејзиното постоење, нејзината иредуцибилност е тривијално следство на нашите дефинициони практики.“ (стр. 124) Главните структурни одлики на нормалната, секојдневна свест споменати од Серл, се состојат од следната дузина: конечни модалитети, единство, интенционалност, субјективно чувство, врската помеѓу свеста и интенционалноста, фокус-позадина, гешталт структура на свесно искуство, аспектот на фамилијарноста, зголемувањето, центарот и периферијата, граничните услови, духовитоста, димензијата на задоволство/незадоволство.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
- Духовито - бледо се насмевнува мојот shrink.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Овој начин на работа со еден единствен објект Хичкок го донесе до совршенство во Прозорец во дворот (1954), мајсторски работен, возбудлив и духовит трилер за опасностите што ги носи ѕиркањето во туѓите станови; целата приказна е раскажана од страна на човек кој заради скршената нога е врзан за столица на тркала.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Леонардо пишува: „Кога Љубовниот чин од двете страни се изведува со голема Љубов и голема страст, синот ќе поседува голем, духовит, жив и Љубезен интелект.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Како пред голема, неочекувана добивка на среќата, куклата овргали: - Вие не само што сте многу привлечен, туку и опасно духовит, неверојатно шармантен.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Нејзе тоа ѝ се стори страшно духовито и воодушевено го прегрна.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Со сразмерното учество на духовните вредности во вкупните човечки вредности, се мери големината на човекот, на неговата човечност.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Од нов прозорец, информацијата за самоубиство на еден духовит актер (кој некогаш ми читаше раскази) ги прекина залудните настојувања да извлечам мислење за сценарио, од еден премногу зафатен човек.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Соц-фантазмагорија, духовита надреалност, утопистичка смешка, сепак разумна, директна, импулсивна, посебна.
„Зборот во тесен чевел“ од Вероника Костадинова (2012)
Кога зборуваше, зборовите му беа толку интересни, толку многу проткаени со вистинска страст, остроумни, промислени, страшно духовити, поразителни за противниците, вдахновени за пријателите, премногу добро умееше да зборува за сѐ што воопшто би можеле да помислите дека ќе...! А тој сепак ќе го стореше тоа.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Ќе ја ставам под хипотека целата своја духовитост за да ги отплатам ратите, кога ќе те притисне сериозноста.
„Зборот во тесен чевел“ од Вероника Костадинова (2012)
Сигурно, сето тоа беше многу духовито.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)