дроби (несв.)
Тој и на сегашните јужнословенски јазици не гледа како на три целини, точно разграничени, туку како на синџир дробни наречја што се слеваат едно во друго, како што влегуваат колцата во синџирот од една страна во едното соседно, а од друга страна – во другото соседно колце.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Чу, јадрите заби дробеа јадри лешници, се забуцуваа в месо, ги мелеа отровните зборови.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
И уште: над нивните глави прелетуваа лилјаци. Во грлата на малите животинки прскаа жици, се дробеше ситно стакло.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Љубомората налетуваше на мене со упоритоста и стихијата на разбеснети бранови кои ги рушат гранитните карпи и дробат на мали парчиња.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Кога го откри него на дрвото, волкот си ја зеде неа со себе и отстапи в страна, продолжувајќи да ја дроби бавно со своите заби.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Дури тогаш помисли на оној, што пукаше ноќеска, дробејќи го стаклото.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Се извиши во ноќта како проклетство, како некоја негова глад, како тагување заради таа прогонетост, таа осаменост, беше една потиснатост, во која остануваше секогаш на дното, ја поднесуваше без секакво дробење, а сега си ја викна таа своја безизлез, тоа свое беспаќе пред уште едно стемнување.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
- Кој како си солел нека си срка, како си дробел, така нека си јаде.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
А дедо беше нашол еден бугарски шлем, па до пред некое време во него им дробевме на кучињата.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Ноќта изминува, а Капинка се бапка, се тепа, ја удира главата на перница. Ја дроби сламата во перницата, излегуваат осилки и прашина околу главата нејзина.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Којзнае од кои села го носеше, го вареше, го сушеше, го дробеше и им го продаваше на војниците. Контрабанда.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
А лапајцата не запира. Се отворило небото и се истура. Врне дожд со снег, врне железо. Дроби.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Инаетливо ги расфрлува грутките, удира по нив, ги дроби, ги растура.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Го видов пред паѓање оќоравениот Арсо Арнаутче и го видов полуголото старче како бега со крик низ вратата, слушнав извици на некои што доаѓаа и почувствував дека почнувам да повраќам чемер, и сѐ беше стравотија на крст што паѓа врз нас, нѐ дроби и остава да изгнијат под неговата тежина мртвите надежи.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Земјата ни е посна и песоклива. Не ќе има што да се меле. Камења камен не дробат.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
- Излези или пушти. Ќе дојдат и ќе ми ги дробат ковчињата со шилести чекани.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Што бараш - ќе си најдеш! Што дробиш - ќе си сркаш!“
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Веќе сум меѓу многу народ. Во толпа која може да се разбранува така што ќе ме стегне, ќе ме исцрцори и ќе ми ги дроби коските земајќи ме низ нозе.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Како што невестата која, разголена но не и силувана, виси во својот стаклен кафез, додека ергенот под него ја дроби својата чоколада, Дишан е изолиран и сам со својата голема уметност која ја сметаше за не-уметност.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Во темницата на дождот жената методично и упорно ја дробеше пченката помеѓу плочите од лава.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
