дочека (св.)
Ќе дојдат ли со вас и мнозина пљачкаши стрвни, - вас ќе ве дочека смело, со божјата помош во борба со душмани крвни в крв ќе запечати дело.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Што ја клета не дочеках венци да целувам, себ' одмена да донесам, сину прва љуба...
„Крвава кошула“
од Рајко Жинзифов
(1870)
СЛУГАТА: Толку очекуваниот ден дојде! Јас здрав и жив го дочекав.
„Духот на слободата“
од Војдан Чернодрински
(1909)
Паднеш ли, таа ќе те дочека. Седни и ти, пријателе.
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
КАТА: (Ја дочекува и ѝ ја бацува раката). Добро дојде, кума!
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Та, кога скокнала Антица, тој се нашол како нарачан и ја дочекал на раце, та ја спасил. И така на раце ја донесол горе.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Ах, пуста Саветке, што немаш превидено и кој знае уште што ќе дочекаш... (си ги брише очите од солзите кои ѝ протекуваат).
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
И дома како мајка моја да ја дочекаш. (ѝ дава пари).
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Знам, о роде, ќе дочекаш слава, може и ек од судбата лош, може со болка да преклониш глава, да скриеш срце од дигнат нож.
„Песни“
од Коле Неделковски
(1941)
Професорот не можеше да ме разбере но и не се трудеше да го дочека мојот одговор.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
- Како изгледам? Не дочека одговор.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Овој го дочека, го стисна со левата рака околу врат додека десната ја држеше над него како да го посолува со нешто но веќе Андон му притрча отстрана и му се фрли в нозе а јас преценив кај е најслаб противникот и му се обесив на грб.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Си дојде ли чичко Јован? — праша таа и го запре здивот да го дочека одговорот.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Останаа пак оние што го испратија мудурот да го дочекаат војводата Јован.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Трајко го дочека Петка со раширени раце и веднаш се договорија кога да тргнат кај владиката да му ја однесат молбата со потписите од селаните за да го запопи.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Цел ден чекав, но не дочекав.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Навистина, од тоа можеби никаква помош не ќе дочека, ама сепак кога ќе те ислуша пријател сочувствувајќи ти, ќе ти лекне како половината од маката да ја снемало.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Чорбаџи-Дико знаеше сѐ за Бошка и затоа, кога овој седна спроти него, не го дочека ни да почне да се поплакува, туку си сркна од кафето што тој час му го донесоа момците и офолито, со потсмев во гласот, му рече: - Зарем на еден Лумана најде да му одмаздуваш, бре главо будалска.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Жонглирав со куп јајца и го дочекував од воздух секако - со уста, со нос, со чело.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Другиот прифатува: - И кажи му на кметот од нашето село да не се грижи за нас оти знаеме ни пцуел мајка партизанска и потскажувал па Тодора и Јована ги тепале ги ставиле во окови а со нив и мојот старец прашај ги твоите војничиња мајмунчиња како ги дочекавме на Момино Брдо и како бегаа од нас...
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
