дотркала (св.)
Беа... и уште до пред некое време, пред да се дотркала пак в град, распорените стебла во една шума, густа и со густа смола, до оној ден кога матното невнимание му ги здроби зглобовите на прстите.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Од улица се дотркала пијана запрега на двајца баритони; голиот сув корен на нивните грла беше потопен во лута неслога.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Дури откако си го свикна погледот на неа, можеше да му погледне во лицето на денот надвор, што настапуваше, сиот црвен; тој ден се дотркалуваше како огромна црвена кугла, на која ѝ беше тесно дури и под вишното светлосино небо.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Јарчето се дотркала до нив и тука запре. Змејко замина по странката кон него.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Кај и да ја шутнеа, топката, ќе се дотркалаше до мене. Просто ме бркаше.
„Сенката на Карамба Барамба“
од Славко Јаневски
(1967)
Утредента, необично рано, пред колибата се дотркала џипот на шумарот.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Управувачот беше сиот негов живот додека нѐ дотркала до Берлин, и назад до Скопје.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
дрво удрено од ровја, црно и го фаќам в гуша и го стегам колку што можам, а тој само потклекнува и кркори,
небаре да брбори во вирче вода, пушта шапки и очите му
излегуваат надвор, ко откатени ореви, бамуја, и потоа
памтам само дека ме удри нешто по глава, и ми скрцка
нешто во главата, мислиш некој џам ти се скрши во главата и после, кога се освестив се видов бос, ми ги собуле
чевлите и чевлите ги видов на нозете од старшијата, оти
после многу денови ме тепаше, ќе ме потепа, потепа, и ќе
си фати настрана, и ќе се погледнува во чевлите, во ботушите, ќе се кочопери, ко петел на буниште, ама нема
веќе што да ми земе, може само животот или калта од
под ноктиве да ми ги земе, и сега еве се дотркалав и до
ножот од брат ми...
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Манол Форевски и Ристо Коларов дотркалале една лубеница и се ладиме. Може да имаше 30 кила.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Од Новосибирск се дотркалавме во Кујбишев.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Како кутнато стебло по надолнина однегде се дотркалал еден од племето на Проказниците, некој недоучен тревар Пандил Димулев, син на свој дедо, ако можело да се верува, зашто кога тој се раѓал, татко му не бил в село повеќе од две години; го кренал од земја скршениот дел на вилата, во недоумение да се прекрсти ли пред чинот за кој се определил или да го стори она што го смислил па потоа да побара прошка за својата душа. Бревтал.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
И како вистински поранешен центарфор на „Македонија“ мајсторски ја шутнува топката што се дотркала до нас од група дечиња кои играат фудбал. ***
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
И тоа беше подарок од автопатот. Едно попладне му се дотркала во нивата како фрлена паричка, тркалест и блескав.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Кожарот Пандо се беше дотркалал прв, таков низок и тркалезен.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
