достага (ж.)
Како што милувате: Оставка на еден карипски министер за внатрешни работи или, Достага на самиот врв од највисоката власт (1975),
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Ми паѓа некоја достага, ме ошумоглавува, ми се слошува.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Пелагија открива дека ѝ е мило што не останува сосема сама во селото, дека овие луѓе околу неа, тешки од болка и достага, се всушност нејзина радост.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Ништо не му одговори. Сети дека образите ѝ се бледи и студени, па во тешка достага му се молеше на Бога да ја упати, да ѝ каже што е должна да стори.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
