допре (св.)
Зборовите навреме му допреа до свеста.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Мартин во првиот момент не знаеше што да прави, беше без волја да заигра, но сепак ја подаде раката кон едно од децата што бегаше тој момент крај него и успеа да го допре.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Го допре и спрсна да бега.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
- Ајде да играме мрсен Петко, - им рече таа на децата и изненадено се сврте, го допре со рака Мартина и спрсна да бега.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Се заниша и ги подаде рацете кон првиот ѕид, не го допре.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Еве најди ме во мракот и допри ме со прсти, уверував.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Кога од далеку допре злослутно гракање, застана и недоверливо погледна околу себе.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Кога јатото се изгуби зад редот на оревовите џиновски стебла, некаде кон сувиот поток, лисицата ги допре на земја цицките и сети болка од надојденото млеко; го подуши млакиот воздух и појде кон длабочината на шумата барајќи непроодни места за да го прикрие патот до своето легло.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Наоколу сѐ брзо се измени - сенките го покрија и последното парче на сончевата светлост, земјата се заниша и стана мека постела, од далеку допре благ мирис на сено.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
„Збогум“. Збогум, повтори во себе. неговите прсти уште еднаш го допреа млакото грло на шишето.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Тој ја прегази, речиси, целата Хрватска, го опсади и презеде Сигет од Зрински и допре до престолнината на Австрија.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Влезе, ја допре скалата до шупата и се покачи. Лесно го дофати парчето и се врати дома.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Хармоникашот зад нив допре со ковчестите прсти некаков остар и болен мол и го разбуди бревтањето на замрената локомотива зад станицата. „Во дворот на еден оџа власта денес откопала дузина митралези“, рече еден од браќата. „Затоа ноќе мачките лаеја како пци.“ Отец Симеон ги склопи очите и се заниша.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Во истиот миг допре до него и го омаломошти мекиот, молежлив глас на Јакима, кој остана на докот.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Сладострасен ветер го допре со крилата неговото срце и го понесе плахо, необуздано...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Човекот ги допре со прстите на танките, козји нозе старите пантофли, се исправи полека и појде кон ќошот на собата.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Што ли прави сега таа? Таа ќе му ја ставеше раката на челото, ќе го допреше со образите, со усните.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Кога појде со стиснати усни низ стеблата, некој од селаните дофрли: „Оздрави и врати се, попе,“ тие танки, пајажести нишки не допреа до него, се распрснаа под зелените стеблаци и изгаснаа оставајќи ја недореченоста на луѓето да се грчи во некоја нивна внатрешна суводолица. Поп?
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Притрчува на прсти. Вратата, како да го очекува неговото допирање, го пропушта во темната утроба на магазинот.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Тој го стави фенерот до главата на Арсо и поднаведнат, претпазливо, како да се плашеше да не го штрекне во сонот, одвај го допре со рака.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
