долу (прил.)
Слегол од амбарче Силјан долу и тргнал за дома да си влезе, чунки рано било и малку времето расипано со дожд и лапавица, била уште баба Марта, та домашните си седеле крај огон и си се грееле.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Пронижана, ете младешката снага ја урива долу куршумена гроза.
„Локвата и Вињари“
од Лазар Поп Трајков
(1903)
Сега тие не го прават тоа, зашто треба да се викаат Бугари, а името Бугарин кај Грците се става многу долу.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Но во последната година г.Станчев, кажуваат, се спуштил толку долу, така ниско го спуштил бугарскиот престиж во Петроград како што не ќе можеше да направи и најголемиот непријател на бугарските интереси.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Се гледаат долу езерата глатки в далечина тиха, во синило млечно и ветерот носи уханија слатки за тие што овде почиваат вечно.
„Локвата и Вињари“
од Лазар Поп Трајков
(1903)
Слези долу, два збора имам да ти кажам.
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
Слези долу! Прв пат го сакам тоа од тебе. Толку можеш.
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
(Пред Јордановата куќа. Напред улица, во дното сокаче. Долу вратниче, горе два прозорци.
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
(Една жетварка почнува, а другите ја прифаќаат, исто така и куќните.) Прошетав горе, прошетав долу За да ја видам таа што ја сакам, За да ја видам таа што ја сакам, Таа што ја сакам и што ме сака.
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Никола и кандило, а некаде понатаму ламба, додека долу, напред стои ковчег за алишта.
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Жената што ми кажа, треба да беше жената на Глигора, не слезе долу ами излезе од пенџере и ми кажа...
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
6. Ај, на наломи излези бело Фиданче писано, прошетај долу в чаршија кога седам на ќепенци!
„Бели мугри“
од Кочо Рацин
(1939)
Слегнеш ли долу в чаршија, минеш ли покрај дуќани - пукот и врева - работа и алат полно чекмеџе!
„Бели мугри“
од Кочо Рацин
(1939)
Товари си го магаренцето, Слези си долу во село, Слези си долу во село Там’ Милка да ја целиваш“.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
ЕДЕН ГЛАС: Слези долу ќе ме видиш.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
И не заборавај да ја заклучиш долу вратата, да не избега затворницава. (излегува).
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Долу преку реката, стоеше префрлена една долга штица.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Мече си седна под сенката на еден багрем, ја закуба нервозно тревата околу себе и сосема заборави, обземен од свои мисли, на оние што долу, крај реката, запотени под пекот на сонцето, го чекаа нетрпеливо.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Долу, во Струмичко поле. - А што ќе правиш таму? – повторно праша Мече.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Борците наши долу слагаа, долу в полето - рамна рамнина, и за слобода борба водеа, славна Дебарца, Славеј Планина...
„Мое село“
од Ванчо Николески
(1950)
