долг (м.)
Народните идеали, или долгот кон татковината, се разбираат од разни членови на народот различно.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Така разбирајќи го долгот кон татковината, јас се решив, прво, да го изложам моето разбирање на народните идеали на Македонците во еден ред расудувања, прочитани во петроградското Македонско словенско научно-литературно другарство „Св. Климент” 1, а после и да ги напечатам во оваа книга, каде што се поместени и расудувања непрочитани во споменатото другарство.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Ако се однесуваме со презир кон народниот наш јазик, ние само им враќаме со неблагодарност на нашите родители за сето нивно духовно гледање и воспитание. – Ние имаме и право, освен долгот, да го браниме нашиот јазик и тоа право ни е свето.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
На местата свои јунаците гинат по долг и по судба се другари први, во смртта со усмев на усните минат, да не жугне врагот, од страв да се здрви.
„Локвата и Вињари“
од Лазар Поп Трајков
(1903)
МАНОИЛ (Сам) Спомни го долгот кон народот и кон мене, ми рече и се изгуби.
„Духот на слободата“
од Војдан Чернодрински
(1909)
На тоа ме вика долгот, повелбата на немилосрдната судбина… (Се замислува) А, татко ми? А жена ми?
„Духот на слободата“
од Војдан Чернодрински
(1909)
Значи, започна… Пукна првата пушка… Долгот кон татковината… (Се засмејува и пак се изгубува)
„Духот на слободата“
од Војдан Чернодрински
(1909)
Пред да рипне низ прозорецот во невеселата трева, се сети: „Речете му на вашиот млад колега дека брзо ќе му го вратам долгот. Со камата. Збогум.“
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Свесни за својот долг кон Татковината, тие беа тврдо решени да изгинат сите, до еден, но да не отстапат ни педа.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Јасен е долгот на секој чесен човек. Зар е толку мачно да се сфати вистината?
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Тука Арсо сети како нешто му го потисна мозокот и во него се насобра болка и тага. Не го исполни својот долг.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
И никој не ќе попречи да го исполни својот долг.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Даме го потпиша листот за „долгот“ од 500 лири и „трговецот“ излезе надвор од затворот.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Нѐ чека голем и светол долг: да се сотре тиранијата и непријателот. Да се отфрлат оковите и јаремот тежок!
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
ЈАКОВ: Наместо да ја воспевате, сега ја стварате слободата на лице место. Поету знај го својот долг.
„Диво месо“
од Горан Стефановски
(1979)
Болест, арч, долг! Ова се расипало, она се скршило.
„Диво месо“
од Горан Стефановски
(1979)
Ама треба некој да бдее. Да ја плати цената на вашата заебанција, да го обработи вашиот дел, да го врати вашиот долг.
„Диво месо“
од Горан Стефановски
(1979)
- А јас помислив дека сакате да ви ги отпишам долговите, вели Доксим Тренчески и се дуе во образите, ко предојдено тесто.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
А не да нè уценуваат за Свети Наум дека ќе ни го дадат, доколку нашата влада го потпише Лозанскиот договор дека ќе учествува во отплаќањето на турските долгови кои силите не можат да ги наплатат од Турција...
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Тој ја разобличува жизнерадосноста со која пратениците на интелектуалната дејност, наспроти својот илјадагодишен долг, го жигосуваат чувството на универзалното и ги слават различните партикуларизми.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
