добронамерен (прид.)
Тој нерешително стои на влезот од сандакот и го бара со поглед кловнот. Добронамерно е иако не знае ништо.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
„Но јас сега војувам со еден гусарски брод. Нептун е денес добронамерен кон мене.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
- Биди мирна, биди кротка! - шепотеше Бојан, настојувајќи да ја смири, трудејќи се животното во неговиот глас да насети добронамерност.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
И ако во сиот тој метеж некој се заложи да помогне, таа помош не се прима добронамерно. Напротив. Сомничаво се одбива.
„Диво месо“
од Горан Стефановски
(1979)
Каква била таа пречка што не му позволувала да наздрави добронамерно на гозбата на пријателството? Се чувствувал отфрлен.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Пресмета дека освен добронамерниот прекор на татко му, казната ќе биде никаква, а добивката - сигурна...
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Му велам на добронамерниот човек, му одговарам: - Не знам.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
- Ама признајте дека сте Хрватка и решен проблем - добронамерно шепна чекачот зад мене. - Не можам - реков.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Додека оваа пошлост’во чист облик предизвикува само добронамерен потсмев, онаа другата - која што, како што вели Набоков, е особено снажна и опака, кога лажноста не е очигледна и кога се смета дека вредностите кои таа ги имитира му припаѓаат, со право или не, на највисокото ниво на уметноста, мислите или чувствата - се чини, предизвикува тегобност. okno.mk | Margina #8-9 [1994] 161
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Шизофреничарот нема да му се открие на површниот преглед или испитување на кој било добронамерен минувач.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Знам дека заслужив никогаш да не прозбориш со мене, да не ме погледнеш, иако тоа што го сторив, го сторив најдобронамерно.
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
- Сепак вие сте најслаткиот добронамерко што го пресретнале моиве осамени очи.
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
Во Ласиќевиот модел на узорна интелектуалност доаѓа до израз синдромот на добронамерната конструктивност кој на виделина го изнесува стариот копнеж по привилегираната општествена улога на интелектуалецот, по онаа улога што во општеството ја играа чудотворците и шаманите, пророците и свештениците - сите оние чијашто задача се состоела во тоа празнината околу која се конституира општеството да ја исполнуваат со еден провизориум од пророштва, митски приказни и религиски слики на светот.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
Се дознало од надвор, и тоа дури и од добронамерни братски ултралеви партии дека Атеистичкиот музеј, таков каков што бил, ѝ нанесувал штета на земјата. Но тоа сепак биле гласини...
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
И тој почна божем со чудење колку е зол светот и грди луѓето, та зборуваат најгнасни работи, што еве тој, како добронамерен и пријателски настроен човек, демек, ќе ти ги кажел.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Бог, се разбира, можел да постапи како сака, тоа е во неговата моќ, и не знам дали заради тоа може да му се оспорува добронамерноста.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
„А на луѓето“, продолжи божем добронамерно, „не можеш да им ја затнеш устата.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Можеби взаемната доверба е само добронамерен сојузник?
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Само јас се однесувам некоректно. Не се вклучував во разговорите, па ни во оние, добронамерните.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Но не ја прифатив како добронамерна оградата со која се обиде да ми предочи дека не било се едно кога таков малер ќе се случел во куќата на обичниот човек за разлика од генералот или високиот раководител.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
