длабнатина (ж.)
Солени и топли, тие се збираат во длабнатините на неговите свиени усни.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Се бакнавме. Ја погалив по вратот и осетив нешто необично, некоја чудна брановидна длабнатинка како кожата да ѝ станала пластифицирана, а потоа таа ја стави раката врз моите гради.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Седејќи во длабнатината и седејќи добро навален назадечки, Винстон беше во состојба да остане надвор од дофатот на телекранот, барем што се однесува до видокругот.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Тенките рамења беа наведнати напред, така што правеа длабнатина од градниот кош, сувиот врат изгледаше како да е превиткан на половина под тежината на черепот.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Од едната негова страна имаше плитка длабнатина, во која сега седеше Винстон и која, кога биле градени становите, веројатно била предвидена за полица за книги.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Не се појавуваше, а беше засолнет зад некое стебло или зад некоја длабнатина од која ме следеше.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
10. Се довлечка тој некаде од мракот како волк пратен од темната рака на времето и издлаби во тебе длабнатинка црна полна со црвена вода што те поплави А ти не го чу не го чу и како да го чуеш во тоа итање и во таа радост што само иловицата на стиховите ја познава Не го чу не го чу не го чу и никој не те виде
„Елегии за тебе“
од Матеја Матевски
(2009)
