дискретен (прид.)
Сончево утро. Пред да се дигне завесата и во време на сцената помеѓу Томче и Стојанка, од далеку еден женски глас извива дискретно тажна песна.
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Ги позна. Тоа беа жителите број 9 и број 7, првите негови соседи, едниот дискретен адвентист, другиот ситен чиновник, вљубен во својата мандолина.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Дебелото стакло на очилата, дискретниот лосион за бричење, безличната насмевка.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
Човекот во сина облека им фрли еден дискретен и испитувачки поглед.
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
Требаше зрело, вдлабено да се толкува татковата дискретна и скептична мисла дека не беше време за враќање во Албанија.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Ги разбирав неговите зборови, низ некоја потсвесна конотација, и како дискретен и тивок прекор.
„Тврдина од пепел“
од Луан Старова
(2002)
Повремено фрлаше куси, дискретни погледи кон авторот кој знаеше дека овој се труди да види кој е натрапникот.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
За изненадување на Ване, сега на масата, од десната страна на мајка му, седеше стариот - но не оној стар што го знаеше туку сосема друг, како којзнае која копија од оригиналот што си имаше свој отпечаток дури за и на малиот прст од раката, во вид на дискретен нокот - доволно долг да му се забележи на широката и плоска дланка, но и доволно краток да не му пречи во пишувањето на службените списи, и секогаш однегуван не со ножички туку со турпиичка.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Но убаво ја чувствувавме тивката и дискретна набожност на нашите родители, во тешките и неизвесни периоди од нашите животи, притеснети од сиромаштијата и од неизвесните настани на нашиот дел од Балканот.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Мајка остануваше во нашата заедничка куќа со вербата дека е последниот дискретен свртничар на нашите затрчан судбини, во новите меандри на минливоста.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Негувана кожа, дискретен фри шоп мирис. Полн пансион. Плукни залепи.
„Одбрани драми“
од Горан Стефановски
(2008)
Само што ќе го наслушнете
внатрешниот Глас
алхемијата на домот
веднаш тргнувате
ни риби, ни змии
на далечен пат, само вам знајниот
Млечен пат од слатки и солени води
на деноноќни бесони патешествија
во кои го составувате
едниот крај на светот со другиот
па повеќе не е јасно дали егзилот е траума
или радост на преселбите
да се биде
и таму, и ваму
од светот да се направи меѓусвет
секогаш да недостасува нешто суштествено
од едно и едно да се направат три
носталгијата да биде дискретна смисла
на опстанокот
која ревидира сѐ и повторно ги дефинира
и селидбите, и враќањата
и татковината, и туѓината!
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Таа е веќе три години во Македонија, работи во Светската банка и тука е со маж ѝ, еден дискретен човек, Французин по потекло од Мартиник.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Ревносниот, дискретен и конспиративен Петар Иваз, никогаш не го кажуваше по телефон изворот на испратената телеграма.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Беше строг, крајно дискретен, конспиративен, педантен, секој збор му беше одмерен.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Беше тоа крајот на медитеранското лето во Струга, но еден нов почеток на едно пријателство кое подоцна ќе се влее со својата дискретна и ненаметлива присутност и во моите дипломатски години, во заедничката потрага по убавината и толерантноста на човекот кога страда, кога трага во неговата поширока смисла и хармонија во потрага по заедничкиот излез ...
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Бланш не беше ја видела Рози уште пред да се омажи, но беше доволно дискретна да не зборува за нејзината мажачка, не во присуство на Боб.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Имаше мал дискретен сјај на усните и изгледаше прекрасно.
„Белиот јоргован“
од Хајди Елзесер
(2012)
кога се враќав од јапонија каде другаде ако не кај станицата синџуку во токио налетав на гејши со црвени чевличиња и црвени чадорчиња видов и збунети германци кои знаеја што им бараа на гејшите ама не знаеја тоа да им го објаснат на јапонски а и гејшите чешит гејши неоти не знаеја што им бараат ама си беа задале пауза за дискретно мајтапење со збунетите германци и нивната излишна цалензи бите наперченост во улицата паралелна на улицата на црвените фенери
„Ситночекорка“
од Ристо Лазаров
(2012)
Со многу дискретен, префинет но одлучен манир им пријде на дамите, им пружи рака да им помогне да станат, да се исправат, отрча до кај бакалот и донесе две чаши вода и шеќерче да се смират.
„Белиот јоргован“
од Хајди Елзесер
(2012)
