деноноќие (ср.)
Бев нервозен, дали ќе најдам место во возот; ќе најдам ли сопатници, со кои ќе ми мине времето на ова далечно патување, кое трае деноноќие.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Секој земаше толку за да може да мине едно деноноќие, а и зошто повеќе да ја натрупува, торбата - треба да остави нешто и за својот собрат, а и не му треба повеќе, и утре, пак кај „Халите“, ќе има „продукти“...
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Се биеја неколку деноноќија и исчезнаа. Оставија неколку искршени овошки, отскриени плевни, растурени сламени покриви.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
- Како што отец Иларион бдее над душите од своите болни што ги лечи, така и отец Серафим бдее над бочвите во визбата; а во време кога превира виното, тука и спие: да го гледа, да го пази да не истече: со деноноќија седи крај бочвите, им го наштутува нивното шумење, шепотење, вриење на зрната чија што душа преминува од блага - во горчлива.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
По заслуга имавме малку одмор по напорното деноноќие.
„Три жени во три слики“
од Ленче Милошевска
(2000)
Ќе учиш и за деноноќие и за годишните времиња - пролет, лето, есен, зима...
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
Крушево стана Република - прва на Балканот - десет слободарски и херојски деноноќија!!!
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
Здивот речиси не ѝ се слушна, таа спие страшно тивко, како пред себе да има деноноќија сон.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Значи: стојам и пресметувам со каква брзина машината ќе треба да се движи низ преостанатите три деноноќија ако сакаме навреме да втаса до целта.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Во почетокот на мај по петнаесет деноноќија пишување беше завршена првата верзија од мојот ракопис Атеистички музеј.
„Потрага по Елен Лејбовиц“
од Луан Старова
(2008)
Тие неколку деноноќија ги минав во хотелската соба.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
И се запрашав: колку ли олово и железо падна врз момците и момите кои цели седумдесет деноноќија ги бранеа овие планини?
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Деноноќијата на полициските сирени го сечкаат времето, ги потскратуваат долгите сонови.
„Светилничар“
од Ристо Лазаров
(2013)
Зашто, ако не сум направила ништо за себе во последните 3 децении, во една ноќ сум влегла во десеттина кафеани, од која едната специјално ми ја отворија само за да влезам во тоалет, па пиев и вино место чај (а, тоа не сум го направила никогаш!), шетав во парк по дожд, разговарав скокајќи од тема на тема за да стигнам да раскажам сè, се срамев, не се срамев, сакав да заспијам, не сакав да заспијам и, во едно деноноќие, ги доживеав двата изгрева...
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Ралични а сепак исти... тие заедно се деноноќие...
„Разминувања“
од Виолета Петровска Периќ
(2013)
Паѓањето на Клефтис не само што го подигна моралот на Првиот корпус, чии единици цели четириесет и пет деноноќија крвавеа на неговите приоди, туку ја охрабрија целата грчка владина војска.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Така ден по ден. Ноќ по ноќ. Него го чекала. Деноноќија неброени... На прагот седела - жива - а нежива.
„Молика пелистерска“
од Бистрица Миркуловска
(2014)
Дали е ден? Дали е ноќ? - Деноноќие... Кој да знае?
„Молика пелистерска“
од Бистрица Миркуловска
(2014)
И би ден пролетен - ама снеубавен, дождовен. И би час... час... миг... Мигот што мајка го чекала во бесконечните деноноќија.
„Молика пелистерска“
од Бистрица Миркуловска
(2014)
