двајца (бр.)
Цел ден што патував и на пладне стасав до едно поле и ево ти двајца луѓе маж и жена кај си косеа една ливада.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
На Косово паднале двајца царови. По таквото „јасно” претставување кај народот македонски за неговата „бугарска” народност, може ли да станува збор за бугарско национално самосознание кај Македонците?
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
151. Спротиставеноста помеѓу македонскиот владетел Марко и српскиот кнез Лазар Хребелјановиќ /1329-1389/ е заснована главно врз различната позиција и практичната политика на двајцава владетели: додека Марко беше турски вазал, Лазар беше независен владетел што им се спротивстави на Турците, па следствено и против Марка.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Подобро жива да ти се нарадувам. Инаку на гробишта двајцата ќе нѐ каниш...
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
Ако се заљубат двајца млади и родителите им пречат-попот треба да ја нагласи работата.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Во истото време двајца Арнаути го дигаат Илија и го изнесуваат, а останатите ги навртуваат пушките да стрелаат по Ристаќија, но ги спречува излегувањето на Антица и за тоа пукаат нагоре)..
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Се ујдисале двајца старци Новопогрчени фанатици, Ме одделија од Илија, Од мој Илија — златен делија.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Камионите профучуваа покрај двајцата бегалци и ги засипаа со облаци прав.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Понесени на своите мисли, како на крила, кон далечните пространства, двајцата другари и не усетија кога им се приближи кондуктерот.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
За чудо кога стасаа до дното, наеднаш стана светло и двајцата бегалци зинаа од чудо: на неколку чекори од нив, сред мрежа од трева и други подводни растенија, стоеше едно големо чудовиште.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Непријателството меѓу нас двајцата уште траеше и јас се наместив како да ќе скокнам на него.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Зад нив седеа двајца, едниот сув и жолт светец од икона, другиот полна месечина со голо испотено теме.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
И уште двајца: Циганчето Паљо, молчеливо сираче со расечена зајачка усна, и Васко, надарен без страв да фаќа живи гуштери, жаби и змии.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Ако ништо друго, ќе го води аргатин со себе во Ќесендра и по прилепско битолските полиња, и како да е, тие двајцата белким ќе го вадат лебот и за старата!
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Кога они двајцата, син и татко, не можат да се сложат, шо можиме ние да направиме?
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
И кога ги прашаше како си поминуваат во училиштето, и двајцата не можеа да се нафалат колку многу Крсте Попов знае и сѐ што знае им кажува само ним.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Потем двајцата молчеа. Долго молчеа.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Тогаш Луман му рече: - Така. Сега двајцата сме виновници.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Сега, кога имал со себе само двајца комити, Јонета и Гелета, кавалот му било уште попотребен.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
И другите дваца имаат мајки. Сите луѓе на светот имаат мајки. Обични старици.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
