дарува (несв.)
Помогнаха ми секаде молитви свјатаго Василиа што беше ме даровал от неговите добри работи и ме искупи от горкии и страшнии баждарници дјаволски.
„Избор“
од Јоаким Крчовски
(1814)
Милувам, за љубов да ми зборуваш - да ја имам и да ми ја даруваш!
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
СИМКА: (Со насмевка). Од црква идам, Костадине. Бев пред света Пречиста... да ја дарувам... (Срамежливо). Костадине, денес многу, многу те милувам...
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
Кој друг ќе знае. (Вади да ја дарува, а другарките почнуваат обредна песна за свршувачка).
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
ЦОНКА: Па, сега кумот ќе го дарува кумашинчето. (На Теодос мазно.) Треба алтанче на крштеничето, адет е, проводија за крштеничето.
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Кумот не е само за тоа да крсти, да венча, туку и да пречека, да угости, да дарува.
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Та само прстење педест или сто се малку за една свадба. Што ќе ги дарува невестата другачки си, ако не еден прстен?
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Овој го дарува бела меџудија, мудурот му тапоса два черека бели, ќатипот, мулазимот по черек, нункото — грош, попот — чакмак; деверот исто, дури дојде до дедот Петка.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Скоро сите нови попови одеа со магарето (за да изгледаат сиромаси) по селата и од куќа на куќа прошетуваа — за нов поп, а селанките ги даруваа што имаа: брашно, волна, јајца, кокошки, некој побожовен чорбаџија им аризуваше по некое јагне или jape, од кои на попчето после му се правеа булучка, ако немаше и свои по стотинадвесте глави, та со испросените се намножуваа.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
И кога му пристапи Викторија, да му бакне рака, освен со низа флорини, стариот Карче ја дарува уште со пет лири одгоре... дајреџијата
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Пред големите празници почна поштедро да ги дарува сиромашните фамилии.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
И младата Арапка го дарува со ненаситноста на својата страст и љубоморно бдее над него.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Како што рекол и така направил, се потурчил... На новиот Турчин сите му донесле дарови... кој фес, кој појас, кој ова, кој она и убаво го дарувале.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Командирот Планински ја зеде машината и напиша: „Драги Тале, како што ни јави, напладне ги пречекавме „сватовите“ и убаво ги дарувавме, заробивме двајца Дојчовци, а еден Италијанец сам се предаде.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Може ќе ја задржи пак на кулата и ќе си ја дарува уште повеќе отколку порано.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
На збогувањето го одврза ќесето, и како што беше адетот, ги дарува двете деца по три дири, сестричињата од Мирчета по две, така што при самото излегување на Мирчета од дома, на Мирчевица ѝ оставија десет лири. A со десет лири во тоа време се живееше десет месеци.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Ги дарува Толе децата кое две, кое три, кое пет лири и пак си наврте по колибите.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Со денови, со ноќи, откако извишија ѕидовите, Откако во правта околу нив, под нив Се препознаваше белиот малтер Измешан од сонце, од воздух, од дожд, Мајсторот дигаше, ги потпираше, ги врзуваше Греда по греда, штица по штица, Коваше брут до брут, клин до клин, Сѐ дури не се покажа костурот на покривот Сѐ дури не дојдоа сите да ја даруваат куќата, Сѐ дури не извиши таа повисоко од сите други куќи Од каде можеше убаво да се види месечината Како влегува низ отворениот прозорец И лази под постелата на заспаното детенце во старата куќарка.
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
Умртвените раце и нозе ги раздвижувал, а на унесреќените им дарувал здравје.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
- Да запалиш огин, да разгориш жар, добрини на сегде да даруваш - дар.
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
