грев (м.)
Таа ги просветува помрачените од лагата на гревот, тој јазик источи слатки и животворни зборови, тие пречесни усни расцутија со премудрост, неговите пречесни прсти поставија духовен органон и го украсија со златозрачни букви, со таа богогласна уста се напоија жедните за божји разум, со неа мнозина се насладија со животворна храна.
„Пофалба на нашиот татко и учител словенски Кирил Филозоф“
од Климент Охридски
(1754)
Ти го разгони мракот на гревот.
„Пофалба на нашиот татко и учител словенски Кирил Филозоф“
од Климент Охридски
(1754)
Блажени да се твоите пречесни раце, од нив му слезе на твојот народ богоразумен облик и ги напои со божествена роса нашите срца изгорени од сушата на гревот.
„Пофалба на нашиот татко и учител словенски Кирил Филозоф“
од Климент Охридски
(1754)
- Дајте ми го, да видам! Запрете со зборов, гледајте си на својот грев!
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
– „За гревови, завали штрк, рекла Неда, што сте го тепале, доста му е самотијата што е вдовец како мене, па сте го тепале.“
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Отсега ние ќе треба со нашата патриотска рабата да искупуваме нашите гревови пред нашиот народ.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Еве во што се состои тој прародителски грев: Бугарите се ослободени од Русите.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
63. Тие глупости на бугарскиот народ се за нас Македонците како прародителски грев што ќе поминува од поколение на поколение.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Лошо е сѐ за неа да мислиш. И грев е!...
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
Ти се молам, немој да се видуваме. Грев е...
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
Кај го натера врагот да дојде, ќе ме стави во некој грев...
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
БАБА АНЧА: Господ за грев да не ми го пише, ама ќе говорам.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Покајнички бев благ по својот грев.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Бабата Каља Тушева, редовна и најрана посетителка, веќе прави метании пред Богородица и ѝ се моли да ѝ го поживи сина ѝ и внучињата; дедот Бале — и тој му пали свеќа на Ристоса и го моли да му ги прости греовите што излага толку моми и невести за мажење и што зеде некоја и друга лиричка од такви како Илка Сукала, дедот Мисирлија — не може да најде невести за синови му и почна редовно да доаѓа в црква и да се моли на сите светци; на бабата Цвета Батанџиева невестата ѝ нема малечко еве седум осум години, та и таа клечи пред Богородица и ја моли.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Доста ќе си го изгледа; Митра ќе си остане со палењето на свеќата и така ќе се сврши таа работа без греј, ни нејзе, ни мене.“
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Навистина, живот треба да се зема, но живот што не го огреало сонце не е живот и нема голем грев.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Да ѝ каже ли дека болката под третото ребро ја почувствува сега првпат со својата свест и дека сега знае: таа почнала порано, пред да го бараат низ нишан, порано од денот на гревот забременет со безброј нови гревови, секој со сета боја и свој звук.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Марија, ќе убијам, говорев ноќе по твоето бегство, се колнев пред онаа киклопска глава повикувајќи ја како сведок дека ќе си достојам на зборот, дека еднаш ќе замавнам со нож на некого и дека со бел отров во очите, како оној во детството, само со очните белки, ќе испитувам дали крвта личи на сок од малини или е грев на мракот.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Не се смеев јас. Сенката (гревот) се кикотеше.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Сега слушај: ноќе ги отворав очите да те видам сета, да го впијам во себе целиот твој грев кој уште не постоеше.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
