грвала (несв.)
И пак ќе почне едно давење, грвалење за водата, за потокот и мечката одново ќе отрча да се качи на буката, велеше, ама буката ќе падне, заедно сосе мечката, велеше, и крмакот, засилен, ќе ја дупне во мевот со секачите, со ’рпалите.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Се грвалиме така, не оставаме ништо недосегнато, непофатено.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
По мене паѓаат и тие, и се грвалиме внатре, во дупката.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Фала му на бога што Агна не знае дека низ нивните штрби усти го грвалат и нејзиното име.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Грвалев коска од сливата в уста и гледав во машината.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Им кажува нешто но само тие да го слушнат а тие како да го разбрале легнуваат на грб и се грвалаат по правта.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Сега ги претресуваа тие згоди со свои смешки и забелешки, додека гурелавите селски кученца се наттрчуваа пред нив и се грвалеа во правта.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Ако ја праша колкупати го има расклопувано оној кревет до комодата? и дали на него се имаат грвалаено? и по колку пати на ден?
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
