гори (несв.)

Зашто тогај земља ќе да се запали, да гори со силниј огин.
„Избор“ од Јоаким Крчовски (1814)
Тие манџи, и това вино, што сте пиле без хесап, тие сега ќе да се учинат да ви горат и мучат.“
„Избор“ од Јоаким Крчовски (1814)
Тогива ќе да затрубат от небо седм труби ангелскии, и от тие труби ќе да се потресат небо и земља многу страшно, и ќе да падне слнце и месец и ѕвезди, а небо ќе да се свие како перде, и сите води и море ќе да се изсушат, а земља ќе да се запали да гори со силниј огин.
„Избор“ од Јоаким Крчовски (1814)
Немој на ветер да ми гори електрикот!... (На Зафир). Вечерва тебе ти е редот да чуваш. (Си оди).
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Ископајте длабок бунар извадете ладна вода натопете лути рани да не горат, да не болат.
„Бели мугри“ од Кочо Рацин (1939)
Болка боли - болка гори болка тече, душа мори.
„Бели мугри“ од Кочо Рацин (1939)
Подигни очи - очи засвети онија очи, што душа горат!
„Бели мугри“ од Кочо Рацин (1939)
Божем некој друг ти печали та ајде, бабо Анчо, удри гори што повеќе. (Ја зима фурката и седнува на каменот) Да ти се невиди и среќата твоја вака...
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Гори младост... Дни се нижат в страшна гладост.
„Песни“ од Коле Неделковски (1941)
О ти, моја душо страдна, О ти, ум мој – пламнат жар, не се нити сенки вијат, нити мајкин страден лик, туку, ах, е прво либе, сон не знае, гори в жал гради кине век да скрие – чека в младост ноќ и ден.
„Песни“ од Коле Неделковски (1941)
За последен пат Мече фрли поглед на блатото: под зраците на сонцето што заоѓаше, водата гореше во крваво-црвени одблесоци.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
Сета бригада гореше во натпреварувачки огин и, занесени во работа, бригадирците не ја забележаа веднаш големата промена кај малиот палавник, заборавајќи го своето вчерашно решение.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
Стоеше се така загледан во далечните ѕвезди, а очите му гореа во огнен сјај.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
- Република! Слобода! в колиби, села огнена пушка збори! Чивлигот гори!!!
„Мое село“ од Ванчо Николески (1950)
Рано е утро, - зора се зори, на исток небо ко оган гори, - зора се зори ...
„Мое село“ од Ванчо Николески (1950)
- Република! Слобода! - повик се носи, одмазда вечна гори!
„Мое село“ од Ванчо Николески (1950)
Таа вечер во уште непосветената црква гореше светло. Молчејќи се доближивме до вратата и ѕирнавме.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
И додека Крсте гореше од желба да и го види лицето, или само тилот и косата, дотогаш Неда се мачеше во себе како да се додржи, да не се заврти за нешто кон него.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
На сповојницата се изредија сите можни и неможни благослови и на сите Митра викаше „амин“, иако во себе си повторуваше на благословот „да не е жив новиот човек“ — „до дните — од дните на пците“,на благословот „к'смет господ да му даде“ — „краста и орлови нокти да се чеше“; „голем да порасне“ — „една педа од земјата“; „мома убава да стане“; „плашило на векот да биде“; „за изгора во село да биде“ — „папакот да ѝ гори, и нејзе и на таа шо а роди“; „ергените по неа да лудуат“, Миша додаваше: „да даде господ она да полуди, та и татко, и мајка од неа да бегаат“; „да му се живи родители“ — „довечера, дај боже“ и така натака.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Но за жал, транспортот беше ја поминал Црна на врпските лаки и мостот гореше во пламења.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Повеќе