горен (прид.)

Кога горна за спање навеждаше клепка, А мајка те клават во малка колепка, На мека постеља, на мека перница, Под нејна пазуха заспиваш как птица.
„Пeсни“ од Рајко Жинзифов (1863)
Во Петроград тие имаат широки познанства и се ползуваат со многу арен дочек од горните слоеви на руското општество и имаат големо влијание на него.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Организацијата беше и е завиена во тајна, така што долните нејзини членови се слепи орудија за исполнување само на работи диктирани од горни причини и интерес.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
За да се ослободат Бугарите во Горна Бугарија, што се одделува од Долна со Балканите, 146 доста е да се истепаат византиските гарнизони во неа и да се фатат од нив дервените за да не пропуштаат нова византиска војска.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
ТЕОДОС: Мустаќите... Бетер ќе се од твоите... (Го свива погледот надолу, а ја крева горната усна нагоре, да ги види.) Бетер!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Видов, ја видов в горнана мала, Босилок садеше, карамфил прашеше.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
И наеднаш му текна нешто: тој изрипа од колибата надвор, а кога се врати во рацете држеше голема главица зелка, од која што ги кинеше горните лисја и ги фрлаше надвор.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
На Паљо лицето му се издолжи, под расечената горна усна двата долги заба влажно светнаа; ја извлече бубачката од левиот џеб на закрпените панталони и болно застенка.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Стариот не ме забележува; тој непрекинато пуши и го трие коленото со голема дланка замислено нишајќи го горниот дел од телото.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
— Долното, горното, долното, горното, едното, едното! — се слуша од десетина сеирџии, кои со запрен здив чекаат Ристе да мавне.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Горни крај, до самиот ѕид е спружена друга греда што се вика „горното било“. На неа седат чесните гости.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
И ене го најпосле и „Илиос“ на Трибор, како нункова погача, на лоза печена, поцрвенета на горната коринка. Не излегол ни еден остен, а веќе насекаде се осетува неговото пријатно присуство со светлиот поглед и пријатната пролетна топлина.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Само другиот говореше, некако чудно, со секогаш покажани заби. Горната усна како да не можеше да се состави со долната.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Ја впиваше кон забите горната усна додека врвовите на неговите бели прсти удираа по светкавата револверска футрола.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Горната усна се отвора, станува тенка; носот потемнува и се протега преку челото: на неговото место остануваат само две широки ноздри; кусите клепки се повлекуваат в месо; под нив, место очи, светат две голи полжавчиња.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Беше близнак во близнак - горната усна му беше двојна. Како што му беа двојни, едни над други и веѓите.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Многумина што намислуваа од разни причини, да си ја менуваат верата и да се потурчуваат, си ги спомнуваа горните зборови од нивните попови, па Анѓа се држеше за нив: Снагата нека ја јадат пците, барем душата да не ја фрлам во калта.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Јас не можам да ти напишам акт - се моли горниот наслов, како што не можев некогаш што и да било да ти напишам.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Откритието дојде подоцна: касата беше голем божји суд без горен покрив, полесно можеше да се излезе отколку што се влегуваше.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Востаникот-тобџија се наведна со запалена борина над горниот отвор од топчето и, пред да го запали барутот, проговори: - Ајде, братку, покажи си ја силата...
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Повеќе