горделив (прид.)
По тоа влезе, зашара со батеријата наоколу и во еден момент кога светлината го закачи малку, Мече за миг му го виде лицето: под убава светла коса, сега извиткана во кадри, го гледаше по малку горделиво лице, посипан со сиви дамки.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Прво седна, го извади шамичето од џебот, си ја избриша потта од чело и дури потоа го крена погледот: го здогледа Николчета онаков горделив и надуен.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
На Мартина, уште кога тргна кон нив, му затупка срцето, но беше премногу горделив за да се откаже да оди накај нив.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
- Ги продадов дрвата, купив сол и со време си дојдов. Еве и пари ти донесов! - горделиво се пофали Трајче.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Словаците се горделиви на Вах. Извира во Словачка и пак во Словачка, по 400 километри поминат пат, се влива во Дунав.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Пражани се горделиви на својот убав и невообичаен град.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Како што велеа мажите што биле таму, даскалот онака горделив, излегол надвор и почнал да му се дере на стопанот: - Како, бре керата, незнамитис ниеден, ти му дозволуваш на син ти да го зборува тој гнасен и варварски словенски јазик?
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
А таа? Зад својата самовилска горделивост, сепак е мошне кревка.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Дамкавото лице му сјаеше, во зелените очи гореше некаков горделив блесок.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
А Филозофот, небаре ги чита мислите мои како книга отворена, ме погледна и продолжи: „Не се само најдебелите конци важни; по нив одат само слепите и горделивите; преѓата ја сочинуваат токму ситните нишки, најтенките и најфините, оти само ситната преѓа е преѓа, а крупната клопче ортоми; тенките нишки, они на границата од видливоста се азното на словата, оти само тие сведочат за невидливото.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Затоа и беше горделива, лесно раздразлива, оти гордоста доаѓа од слабоста, од недостигот на верба во себе.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Качен на највисокото дрво, седнат скрснозе во највисокото гнездо, на челото со едра светулка, во миг ќе свикаше со занес и со горделивост: „Ова на челото е дијамантот од турбанот на дедо, а ова сум јас, златно клуче, златно клуче за сребрен катинар, јас сум пергамент, јас сум тркалезна буква, уште неодгатната“.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Туку да го сретам, а? Нешто да го видам очи в очи и да му се поклонам, а? - си кроеше Петре, гледајќи се себеси, горделиво исправен пред затворениот султански шестопрег на поминување, ама и самиот напред, меѓу носачите на царските нишани.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Не верував дека може да се биде толку горделив поради мирисот на крвта и плачот на вдовиците.
„Посегање по чудесното“
од Србо Ивановски
(2008)
И ти уште сега, уште жив, се храниш од таа бесмртност, горделив, надмен, од некое друго место ни ја досудуваш смртта нам, на смртните.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
На Бог му пркосат, клеветат и мамат горделиви среброљупци со суети полни грабаат плодови и шејтанот го слават болни од алчност, подмолни и злобни Вавилонци бдеат над мрачното небо морално да нѐ осакатат и збришат но пирејот нема намера да згасне Господ го создал да живее вечно
„Проклетници“
од Горан Јанкуловски
(2012)
Имаше дружења, најразлични. Луѓе немирни, горделиви и интересни. Воодушевувања, безброј.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)
А беше толку горделив.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)
Камилски со восхит ќе ги пренесе зборовите на Ромен Ролан за Октомвриската револуција обраќајќи ѝ се на Русија, слободна и ослободителка: Браќа наши од Русија, вашата Револуција нека ја разбуди од сон нашата заспана Европа, заспана во својот горделив спомен за своите некогашни револуции...
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
